Dinsdag 25 juni. Naar Augsburg.

We vertrekken lekker vroeg, het wordt ook vandaag weer warm.
Al snel zegt Truus dat we rechtsaf moeten.
“Dat klopt niet” zeg ik. “Rijd maar” zegt Freek.
Dus we slaan rechtsaf en al heel snel stijgt de weg (smal) en moet ik in de eerste versnelling tegen de berg opkruipen! Oooo, dit klopt he-le-maal niet. Maar ja, we kunnen niet anders dus….Eenmaal boven komt ons een tractor met een grote hooischudder tegemoet. Er is precies een uitwijkje voor ons. Later bedenk ik, wat als…dat ding een paar minuten eerder was geweest!
Het verkeer loopt vast, en we moeten wringen om alles weer te laten rijden. Truus zegt linksaf, dus dat doen we maar. ( Later blijkt dat we precies de tegenovergestelde richting uit moesten!) Helling af, rechtdoor, door een dorp, o, daar is de weg afgesloten, rechtsaf, omhoog, daar is het licht rood want de trein komt voorbij. Nee hè, ik wil niet remmen bij het stijgen. Nét op tijd wordt het groen en rijden we door.
Waar we linksaf moeten om weer op de route (welke route dan ook) te komen, mogen we óók niet in. Het gemeentehuis is bereikbaar….
We weten het nu ook niet meer. We kunnen nog verder rechts naar boven maar het zijn smalle wegen en ze leiden niet echt ergens heen, volgens mij.
We besluiten te keren. Tegen de helling geplakt, stukje achteruit, o, daar wil een auto tussendoor, wat een ellende. Stukje naar voren, weer naar achteren, en dan is daar een man in een auto. Door de hemel gestuurd!! Hij zegt dat, als we een stukje naar boven rijden, daar een groot parkeerterrein is waar we kunnen keren…
Dus verder naar boven! Dan is daar een weg waar we niet in mogen (éénrichtingsverkeer) maar een man in een auto zegt dat dáár bij die blauwe bak het parkeerterrein is. En dat is ook zo. We keren en zetten het spul maar es ff stil. Wat moeten we nu?
Ik loop naar beneden naar her dorp en vraag bij een pension of zij raad weten. De mevrouw schrijft de namen op van de dorpen die we door moeten om bij de autobaan te komen. Niet je navigatie aanzetten! We moeten terug, er komen geen verschrikkelijke hellingen meer.
We volgen het advies en bereiken inderdaad de autobaan. Wat een verademing!
We zijn ook deze mevrouw heel dankbaar.

Dit is wel de ergste ervaring ooit met het rijden met de caravan!

We rijden al snel Duitsland binnen. We rijden bijna van file naar file. Overal zijn wegwerkzaamheden.
We willen naar camping Augsburg, waar we op de heenreis ook waren.
Dat lukt, we staan op dezelfde plek als vorige keer. Niet slim uitgezocht, de camping ligt onder de bomen maar precies deze plek staat later bijna vol in de zon!
Mán, wat is het weer warm. We eten in de pizzeria bij de camping.