Zondag 26 mei.

De dag begint mooi en al warm. We fietsen met z’n allen naar de patisserie waar enkelen van ons al lyrisch over zijn. Koffie en gebak! Het duurt natuurlijk weer even (en wat langer) vóór iedereen het zijne heeft, alles gaat door elkaar maar we hebben alweer geen haast. Het is gezellig, je zit ook steeds weer bij iemand anders want er zijn geen groepjes gelukkig.
Hierna gaat ieder waarheen hij wil. Wij fietsen een stukje naar de haven. Lekker hoor, windje erbij…
Het is flink druk in de stad, we horen later dat dat komt door de verkiezingen. Hier zijn er 4! tegelijk. Europa, plaatselijk en dan nog zowat.

Op de heenweg heb ik een visrestaurantje gezien, op de weg terug stop ik daar even om te zien of er iets te lezen valt. De ober komt gelijk gedag zeggen en pakt een Engelse kaart. Dat ziet er goed uit, hij vertelt dat ie in Amsterdam en Groningen geweest is. We zeggen tot ziens en gaan weer verder.

We komen in een soort opstopping terecht en lopen over de stoep. O, daar is iets gebeurd, mensen midden op straat. Dan zien we dat iemand op een bank die op de stoep staat, gelegd wordt. O nee!! Het is Andries…Mariet is erg beheerst en zegt dat hij een gebroken enkel heeft. De voet staat helemaal scheef en onder de sok zie je iets uitsteken. Aangereden bij het oversteken door een motor. Een auto stopte voor Andries, en de motor ging er voorbij!
Later zien we dat hier een dubbele streep is, dus de motor mocht de (stilstaande) auto niet inhalen en Andries mocht hier niet oversteken.
Er is direct een arts bij. Iemand steunt zijn hoofd en een ander zijn voet, want de bank is niet zo lang. We blijven er maar bij, voor Mariet ook wel fijn, denken we, hoewel ze zich prima zelf kunnen redden. We nemen de sleutels van hun fietsen over en zeggen dat we ervoor zullen zorgen dat ze op de camping komen. Ze hebben dezelfde als wij, dat is makkelijk.
De 2 ambulances zijn er snel, de motorrijder heeft ook iets in z’n been gebroken, horen we later. Ik bied Mariet mijn telefoon aan om contact te houden, maar dat hoeft niet.
Dan komen Hans en Els er aanlopen. Die schrikken natuurlijk ook flink. Zij kunnen nu mooi op de fietsen van Andries en Mariet!
We gaan naar de camping en vertellen het aan Henk. Die moet iedereen maar inlichten, anders krijg je zo’n paniek stemming.
Henk en Hans zullen naar het ziekenhuis gaan, maar moeten nog uitvogelen naar welk, want er zijn er 2.

Dan rijdt er een politiewagen voor. Mariet moet papieren hebben. Ergens hebben ze Henk en Hans getroffen want die komen ook terug.
Later horen we dat Andries niet geopereerd hoeft, hij krijgt een spalk en komt eind van de middag op de camping. Dinsdag krijgt hij dan gips.
Hoe het verder gaat is nog onduidelijk.
Mariet kan met hun grote camper rijden, maar is dat nog leuk zo? En kan Andries uit de voeten of moet ie 3 weken zitten?

We zijn allemaal weer aangeslagen, zijn wel blij dat het niet erger is maar je vraagt je af wie de volgende is…

Om 15 uur gaan Freek en ik naar Jannie en Jan om het Happy Hour voor te bereiden. Dat is om 17 uur en Jannie heeft de inkopen gedaan. We beginnen met een stukje walnoot in honinggelatine of zoiets, Freek draait balletjes van 1,5 kg. gehakt, er is komkommer en tomaatjes, plakjes worst, kleine knakworstjes, gevulde eieren, gevulde dadels en abrikozen, toast met tzatziki en tonijn en als laatste een stukje pizza. Leve onze grote oven!
Het is een succes, we hebben genoeg en er hoeft niet meer gekookt.
Andries zit bij z’n camper in de schaduw en doet een beetje mee.
’s Avonds wordt hij door 2 sterke mannen z’n camper in geholpen. Hij gaat op de passagiersstoel slapen, die is comfortabel en kan gedraaid uiteraard.
Voor z’n bed moet ie weer een paar treetjes op, en later er weer af uiteraard. Dat ziet ie niet zitten. Wat een gedoe!