Woensdag 8 mei.

Om 7.30 zijn we wakker en gaan douchen…niemand te zien en een héérlijke regendouche! 1 haakje aan de deur en de rest aan de muur buiten de douchecabine. Is in Duitsland ook vaak zo.
De lucht is strakblauw, het belooft een mooie dag te worden.

Ik heb gisteren brood besteld voor vandaag, van een plaatje. Breekbrood, doe er maar 2. En 1 croissant voor moi.
Maar mán, 7 flinke bollen bruin brood, we hebben zat aan 1 brood. Ah, de campingbaas weet iemand die nog brood wilde hebben…mooi geregeld.
De croissant ziet er qua vorm zo uit, maar is meer een grote witte boterham. Daar zit ik al vol van…
We drinken koffie in het zonnetje, net zoals veel van onze ‘collega’s’.

We hebben boodschappen nodig en gaan met de auto naar Sr. Metrovica. Van de campingbaas gehoord waar we het best heen kunnen. Ik liet hem op de Garmin alle supermarkten zien en hij koos er eentje uit!
Gelukkig kunnen we met de Visa betalen want we hebben geen dinars.
Terug op de camping is het plan opgevat om om 17 uur te gaan varen door het natuurgebied waar we in zitten. Wie heeft zin? 40 minuten, 2,50 pp.
Bijna iedereen geeft zich op, leuk.

Na de lunch pakken we de fiets en rijden in een half uur naar het dorpje waar wij zijn. Officieel is het Sr. Metrovica, maar dat ligt aan de overkant van de rivier. Hier is een enorme voetgangersbrug over de rivier Sava.
We fietsen eroverheen en stoppen halverwege om in het water te turen en om ons heen te kijken. Hé, daar beneden is een drijvend terras. Dus rijden we door en aan het eind weer terug om naar het terras te gaan. Oeps, de fietsen moeten we hierboven laten staan. Het plankier is te smal en aan het eind kun je geen fiets kwijt. Doen we dat? Onze mooie elektrische vouwfietsen? Ja, we doen het. Een beetje vertrouwen en…het zijn maar fietsen en ze zijn verzekerd.
Wanneer we binnenkomen vragen we eerst of we met euro’s kunnen betalen. Dat kan, ook met Visa.
We doen een drankje, Freek cola en bij gebrek aan ijs doe ik een espresso. 3 heel kleine slokjes en het is op. Maar…wel een groot glas water erbij.
Nu weer terug naar de camping…yes, de fietsen staan er nog.
En natuurlijk komen we allerlei figuren van de camping tegen.

Ik zet thee, en Freek pakt de auto weer goed in, want morgen (of vanavond al) regent het. Dan hoeven we dat morgenochtend niet te doen.
We lopen met de groep in 10 minuten naar de aanlegplaats van de fluister rondvaartboot.
Die is in het natuurpark, en er staan bussen en er is een grote wei, met heel veel kids, en kraampjes die open zijn. We lopen langs een kleine stal met ezels, veulentjes en geitjes.
Het water ligt als een spiegel, we varen langs riet en bomen en horen allerlei vogelgeluiden. Verder vind ik het wel een beetje saai.

’s Avonds krijgen we zowaar een appje van Henk met het adres van de volgende camping. En wie met wie samen rijdt. Deze keer met z’n drieën, Gerard en Marijke, en Kees en Leni.
We gaan het maar es proberen, om 9.30 uur willen we vertrekken. Het wordt alleen nog spannend want alles staat door elkaar, en als er iemand in de weg staat kunnen wij er niet uit. Dus wachten we het maar af, en anders sms-en we wel .
De campingbaas heeft geregeld dat de liefhebbers op de camping naar Ajax-Tottenham kunnen kijken. Door alle bomen heeft onze tv geen ontvangst…
Nu ik dit zit te tikken hoor ik af en toe een gejuich opgaan.
Wanneer Freek in de rust even iets komt drinken, staat Ajax met 2-0 voor. Uiteindelijk wint Tottenham in de laatste seconde of zoiets.