Donderdag 13 juni.

Om 9.15 staat het busje klaar. Jannie gaat niet mee, die is gisteren in een kuil in het gras gestapt en heeft haar voet verstuikt! Het is ook uitkijken waar je loopt hier, en wel vaker.
Wanneer we bij de haven zijn, weet niemand welke boot we moeten hebben. De knul van de camping zou er zijn, maar niet dus…Niemand heeft het nummer van de camping.
Arian die het geregeld heeft met de campingbaas, loopt naar een ticketman toe en zegt dat we van camping Rino komen en of hij wil bellen. Hij heeft nog nooit van camping Rino gehoord. Dan komt de campingknul aanlopen en blijken ze elkaar wel degelijk te kennen!

Het is verrukkelijk op het water. Ingesmeerd en met zonnehoed zien we de kust met de grote hotels aan ons voorbij glijden. We stoppen nergens bij een watermuseum.
Om 11.30 worden we bij het klooster afgezet en vertrekt de boot weer om 15 uur!!
Hè, dat is 3,5 uur! Nou ja, eerst maar aan de koffie. We doen dat met Hans en Els. Verderop zit de rest van de groep. Na een poosje komt een man bij ons, een Macedoniër die heel goed Nederlands spreekt. Getrouwd met een Nederlandse uit Zwolle. Hij is erg Popie Jopie.
Hij kan ons morgen meenemen hoog de bergen in, niet toeristisch, eten bij arme mensen die heerlijk kunnen koken en van alles maken, naar een wasserij en weet ik wat allemaal. Maar ik wil wel weer es mijn eigen gang gaan en Freek ook.
Uiteindelijk gaan er 5 mensen mee.

We lopen naar het klooster waar een kleine kapel is met iconen. Wij zijn hier eerder geweest. In de winkel kopen we een afbeelding van het klooster op leisteen.
We rommelen hier verder wat rond en gaan dan lunchen met 11 man. We zitten boven op het balkon en hebben mooi overzicht over wat beneden gebeurt. We zien een bruidspaar dat hier foto’s maakt, en anderen van de groep.

Dan weer naar beneden om nog een ijs te scoren. Dan komen we groepsleden tegen die met een bootje naar de bronnen zijn geweest. Geroeid door iemand. En dát is dus het onderwatermuseum. Je ziet het zand opborrelen en het was heel bijzonder.
Ai jammer, dat hebben we gemist. Miscommunicatie.
Al met al is het bijna 15 uur en gaan we naar de boot. Nog steeds heerlijk om te varen, en aangekomen in Ohrid komt er geen bus. De chauffeur heeft gezegd: om 16.30 uur of 17 uur haha. We gaan nog maar een ijs eten en Freek en ik gaan naar een supermarkt yoghurt halen. Nog steeds geen bus. Dan duikt de campingknul weer op. We staan op de heel verkeerde plaats en hij gaat ons voor, stoepie op, stoepie af, en Petra loopt heel slecht dus dat valt niet mee.
Ook hier staan we een tijdje en dan verschijnt daar toch de bus. Maar die staat aan de overkant van een druk kruispunt dus moeten we met de hele handel over de zebra. En dan kunnen we eindelijk zitten.

Op de camping gaan we meteen zwemmen in het meer. Heerlijk, wel wat waterplanten maar ja. We frissen lekker op, dan nog een douche en klaar.
We horen dat Trude en Marten morgen de groep verlaten. De broer van Marten is vorige week geopereerd en sinds die tijd gaat het niet goed. Hij is 87 en wil al een half jaar eigenlijk niet meer verder. De behandeling wordt gestopt, Marten heeft via de telefoon afscheid genomen. Nu gaan ze naar huis voor de begrafenis.
Het koelt ’s avonds flink af en om 21 uur zitten we binnen.