Donderdag 9 mei. Naar Predejane.

Het is op dit moment droog en koud, en om 9.00 uur vertrekken we. Gerard en Marijke rijden vóór, en de bedoeling is dat we ze blind volgen, ook al rijden ze verkeerd.
Na 8 minuten zijn we Kees en Leni, achter ons, al kwijt. We rijden nog een stukje, maar stoppen dan toch maar. Getsie, wat een gezeur nu al. Gerard is al een heel stuk vooruit, en is daar gestopt. We besluiten naar hem toe te rijden. Maar als we aan komen rijden, met ons rechtsaf knipperlicht aan, gaat hij óók weer rijden. Dat gaat zo 2x, dan valt het kwartje.
Even later zien we Kees aankomen, hij had een kapotte zekering en had daardoor geen elektrisch op de caravan. Dat had ie snel gemaakt, vinden wij.

De route is ontzéttend eentonig, één lange snelweg (dus goed wegdek) ,tot we in Servië de grens over gaan. Daar is het wegdek ellendig, en kunnen we de meeste stukken niet harder dan 40. Gelukkig hoeven we hier niet zo lang meer. Het weer is druilerig, afgewisseld met gietbuien maar uiteindelijk komen we bij camping motel Predejane.
We staan daar op een parkeerplaats met z’n allen, maar als we aankomen in de stromende regen moeten we nog even wachten vóór onze voorgangers een plaats hebben gekregen.
We zetten de caravan zo neer dat we morgenvroeg snel weg kunnen, want dan zijn we de kwartiermakers, samen met Petra en Henk.
Wat een ellende, dit weer. Elektrisch is er gelukkig voldoende, Wifi in het motel. Net als de douches en toiletten.

We eten hier ’s avonds met de hele groep, het eten is koud, bij iedereen, dat is jammer. Vóór we naar de caravan gaan bezoeken we het toilet.
Super simpel maar schoon.
Dan duiken we nog even bij Petra naar binnen om de reis voor morgen te bespreken. Het is en heel eind, dus we willen op het laatst om 8 uur wegrijden. Het is ruim 6 uur rijden, en in Bulgarije is het een uur later. Tijdens het eten heb ik gezegd dat we de groep vanaf 17 uur verwachten.