Maandag 17 juni.

Toch redelijk geslapen. Bij het wakker worden om 7.30 uur is het binnen 24°.
Freek zet de fietsen in elkaar, we gaan proberen naar Berat te fietsen. “Te warm” zegt de campingdame, maar: ”wij zijn elektrisch.” Ze tekent hoe we op de fiets het beste kunnen rijden. Als we het te warm vinden, keren we toch gewoon om?
We gaan op pad. Heerlijk windje, niet echt dóórtrappen, laat dát de motor maar doen.
We komen langs een klein supermarktje, ff onthouden. We moeten vóór de brug rechtsaf, maar we gaan eerst rechtdoor het dorp in om geld te pinnen. We zien héél veel mannen rondhangen en hebben wel bekijks met onze vouwfietsen!
We pinnen 5000 Leks is ongeveer € 40. 1 Lek is ongeveer 82 eurocent. Krijg je een briefje van 5000!
Nu terug naar de brug. Door een arme wijk, kuilen en gaten, nauwelijks asfalt. Het stinkt hier en daar, en dan wordt het onverhard. We keren om.
Laten we maar de route van de auto’s doen, over de asfaltweg. Eerst ff koffie in dat tentje daar. Er zijn tafeltjes op het schaduwterras waar mannen aan 3 tafeltjes zitten te praten.
We bestellen koffie, en krijgen een glas water. De ober heeft het ws. niet begrepen want er komt iemand die ons in het Engels welkom heet en vraagt wat we willen.
Er staat een dikke Audi met een Engels nummerbord, dus misschien hoort hij daar wel bij.
Wanneer Freek 200 Lek afrekent kan dat gelukkig met de 5000!

We fietsen de asfaltweg op. We zetten de versnelling een tandje harder en vangen een lekker windje. Maar na een paar minuten vraag ik me af of het wel slim is wat we doen.
We moeten zo’n 20 km. fietsen in de volle zon, en ook weer terug.
We keren om. Nu kunnen we het supermarktje niet meer vinden. O, we zijn alweer bij de camping. Terug dan maar, we komen er vanzelf langs.
In het winkeltje komt er een meisje van, denken we, 12 jaar en heet ons in prima Engels welkom en kan ze ons helpen? Wat een verrassing!
Yoghurt en boter kan in de fietstas, brood achterop en klaar.

Op de camping zitten we de rest van de dag in de tuin onder de bomen. Zoals meerderen van de groep. In de caravan is het 38°! We maken ons brood klaar en weten niet hoe snel we ermee terug naar de tuin moeten.
In de middag krijgen we weer ijskoffie. Ook de mensen die niet in de tuin zitten, maar bij hun caravan al dan niet met hun voeten in een bak water. En om de beurt lopen we naar de kraan met slang en spuiten onszelf met bloes en al lekker nat.
Ik vind het allemaal niet fijn. Wat een gehang, je kan écht nix doen…Het is 32°.
Af en toe rommelt het een beetje in de verte. De zon gaat weg.

Niemand gaat vanavond uit eten, behalve wij. De één gaat pannenkoeken bakken! De ander frietjes in de airfryer! Wij willen naar het restaurant een km. hiervandaan. De fietsen staan er nu tóch.

Rond 18 uur zijn we bij de caravan. En dan gaat het regenen. Snel alle bovenramen dicht, en de zonweringlappen van de ramen halen. Bij Hans achter ons het raam laten dichtvallen, ze zijn niet thuis.
En dan gaat het tekeer zoals we nog nooit hebben meegemaakt. Snel álle ramen dicht, het hagelt als een waanzinnige en er zijn enorme windvlagen. En het onweert. Het is eng!
En dan begeeft de luifel het. De scheerlijnen vliegen eraf, hij flappert aan één kant. Freek naar buiten om de boel te redden. Maar dan vliegt de andere kant er ook af en is er geen houden meer aan. We trekken hem eraf en laten hem als een natte prop op de grond liggen.
De luifel van Hans heeft het ook begeven. Maar we krijgen hem er niet zo gauw af, want hij zit aan de handvatten van z’n caravan vastgeknoopt. Laat maar hangen dan!
Gauw naar binnen, we zijn nat tot op onze onderbroek. Daar staan we te druipen op één vierkante meter! Gauw alle lappen uit de voorraad gepakt en als dweil neergelegd.
Ach, de fietsen! En de grote koelbox, die op het elektrisch staat en waarvan het rooster nu onbeschermd is. Ik ga weer naar buiten en gooi er een regenjack overheen.
Rond 20 uur is het over en loopt iedereen bij iedereen langs. Kapotte scharnier bij iemand met een luifel die vast aan de caravan zit, Hans heeft een scheurtje in z’n luifel. Wij zijn er goed van af gekomen. Alles is kleddernat. Om 20.30 uur gaan we eindelijk eten. We gaan toch maar naar het campingrestaurant. Dan blijkt dat we geen stroom hebben. Het hele dorp zit zonder. Op weg naar het restaurant bedenkt Freek dat we de caravankoelkast op gas kunnen zetten. Terug. Dat lukt.
Nu dan eindelijk eten. Het restaurant heeft een aggregaat en gelukkig doet de airco het ook nog! We eten vis (lekker) en vette friet. En dezelfde gewone salade van gisteren, alleen zit er vandaag geen sla in. Dus tomaten, beetje kommer, paprika en ui en olijven. Stukje féta bovenop. De sla is zeker op.
Terug bij de caravan is er weer stroom. Fijn. De koelkast kan van het gas en alles is weer lekker afgekoeld tot 24°.
We zetten de luifel er weer aan, dan kan die drogen.
We slapen met alles open.
Trude en Marten zijn thuisgekomen. Martens broer leeft nog.
(Medio oktober horen we dat hij nog stééds leeft!)