Maandag 3 juni. Naar Skopje. Camping Bellevue.

We rijden om 9.30 van de camping, achter Kees en Carla, Kees en Lenie en dan wij.
Oeps, ik heb helemaal geen foto's gemaakt van deze camping of wat dan ook.
In Noord Macedonië is het een uur vroeger, dus Nederlandse tijd. Voor sommige mensen fijn, die hebben hun horloge nooit verzet! En het is ’s avonds dan weer iets langer licht.
We mogen om 15 uur aankomen, we kunnen dus zo’n beetje 6 uur over de reis doen.
Het is 280 km, hoofdzakelijk snelweg, dus we moeten wat vaker stoppen, denk ik.
Maar Kees is duidelijk niet van het stoppen. Uiteindelijk draaien we van de weg af en zien we….een grote Lidl!
“Kees, nou rijden we tóch naar een Lidl. Haha, en ik wou niet met Jannie mee”.
“Nee, hier kunnen we mooi onze stop houden”.
O ja, een heel groot parkeerterrein, en we drinken onze koffie in het zonnetje. En nu we er tóch zijn…Carla en Lenie duiken de winkel in om wat lekkers te halen voor erbij.

De grens wordt moeiteloos gepasseerd.

We vervolgen onze weg en dan zie ik dat het plakband van het stekkerklepje is losgeraakt.
Dat moet niet zo blijven, dan verliezen we het, dus ik passeer de 2 Kezen, zet m’n knippertje naar rechts en stop op de pechstrook. Er wordt even naar gekeken, en we zullen op de eerstvolgende gelegenheid stoppen om er iets aan te doen.
We rijden door, en dan zien we een benzinestation. Mooi, kunnen we gelijk tanken. De brandstof is hier een stuk goedkoper dan in Griekenland. Rond de € 1,15.
We maken hier een lange stop. Eten ons broodje, kopen een ijsje en dan komen Hans en Els, Jan en Jannie, en Arian en Co eraan.
Natuurlijk heeft Hans commentaar dat ik niet naar de Lidl wilde. Hij was er ook geweest en niet lang daarna zijn Jan en Annie aangehaakt.
Kees van Lenie prutst aan het klepje en laat Freek zien hoe hij de stekker terug kan duwen zodat het klepje sluit. Weer wat geleerd!

Precies om 15 uur rijden we als laatsten de camping op. Hotel Bellevue, met een camping ernaast. Laatste lootje, fijne plek.
Naast het hotel een ooievaarsnest met 2 jongen.

We gaan met een man of 12 eten in het restaurant. Buiten in een apart zitje. Het duurt weer uren, we willen per stel afrekenen wat ook altijd een gedoe is, maar we hebben weer veel lol en we eten lekker.
Het terras zit helemaal vol met een gezelschap, het lijkt op een eindexamenfeest of zoiets.
Met de nodige muziek, die natuurlijk op de camping gezellig te horen is! Maar het eind beleven we alleen in dromenland.