Vrijdag 10 mei. Naar Batak.

Na een onrustige nacht met veel regen staan we om 6.15 op. We douchen in het motel, een grote bak met een handdouche, de deur kan niet op slot. Maar het water is lekker warm.
Petra en Henk zijn, net als wij, om 7.45 uur klaar dus we gaan rijden. Het is zowaar even droog, dat is wel fijn met pootjes indraaien ed.
De rit is rond de 400 km. en de Tom zegt dat we er 6,5 uur over rijden!!
We hebben tegen de groep gezegd dat we ze na 17.00 uur verwachten.
Na 5 minuten gereden te hebben stopt Petra, dus wij ook erachter. We zitten niet op de goede weg en vóór ze staat een taxi. Die wil wel even voor ons uit rijden. We moeten de andere kant op en je kunt hier niet keren. Maar de taxi rijdt en heel klein weggetje in met zand en gaten, en Petra volgt met haar Kabe caravan ( 2.50 mtr. breed en 2000 kg!) dus dan durf ik ook wel. Maar ik piep af en toe, en Freek spreekt dan geruststellende woorden. Het weggetje loopt onder de weg door, en zo komen we aan de goede kant.
Jammer, tijd verloren maar helaas. We rijden nu langs het motel en zien onze caravans staan!
Freek smst Henk hoe ze van de camping af moeten rijden om niet dezelfde fout als wij te maken.
De rit gaat goed, Petra gaat voorop, die vindt het net als ik, leuk om met de caravan te rijden, en haar man komt ook niet aan de beurt!
Rond 10.30 uur stoppen we even om koffie te drinken en te plassen, en weer gauw verder.
Bij de grens met Bulgarije duurt het lang, we krijgen weer een stempel en we kopen een vignet. Deze is elektronisch dus je hoeft nix op je voorruit te plakken. Daar zitten nog de plakresten van Oostenrijk en Slovenië.

We hebben afgesproken dat we tussen 12 en 12.30 uur stoppen om te tanken en te eten. Maar als we een tankstation zien, kunnen we er niet komen omdat daar aan de weg gewerkt wordt. Dat gebeurt ons 2x en ik begin hem een beetje te knijpen. Later hoor ik van Freek dat Petra helemáál en beetje de zenuwen had.
We zien een parkeerplaats en stoppen toch maar om te eten. En kijk nou, er is een tankstation bij!
Tanken, broodje eten en weer door.

Eenmaal van de grote weg af wordt de weg heel slecht. Wat een ellende…En we moeten best nog een eind. Opeens slaat Petra linksaf, waar onze Garmin rechtdoor aangeeft. Nou ja, volgen dan maar. O jee, dit gaat niet goed, het lijkt wel een fabrieksterrein of zoiets. Freek ziet een verboden toegangsbord maar ja… Er wordt volop aan de weg gewerkt, we rijden over grof grind, er zitten gaten in het asfalt waar ze autobanden in gelegd hebben zodat je er niet doorheen rijdt!
Op dit moment denk ik dat we nooit meer ergens komen….maar uiteindelijk is er toch weer een gewone weg. We gaan de bergen in, smaller, stijgend en kronkelend, en lapjes asfalt en kuilen.
Maar…uiteindelijk komen we bij de camping. Om 17.00 uur zijn we er dan eindelijk.
Maar we hebben tegen de groep gezegd dat ze na 17.00 uur welkom waren, en ja hoor, 5 minuten later melden de eersten zich. Waardeloos.
Wij moeten zien waar we onze caravan zetten, stroom aansluiten en dan bedenken hoe we de andere caravans kunnen neerzetten.
We kunnen niet allemaal op één veld en het is erg rommelig. Petra en ik krijgen een rondleiding van de campingbaas, hoe de douches werken, waar het chemisch toilet geleegd kan, de wasmachine, de wifi etc. Een lijst met noodnummers heeft hij al klaar, die krijgt Jannie met de groene lamp.

Wij gaan aan de weg zitten om de gasten te verwelkomen en iets te vertellen over het één en ander. De mannen regelen de plaatsen, en de campingbaas springt er tussendoor. Iedereen is moe, we hebben meer dan 8 uur achter het stuur gezeten!
We zetten ons horloge een uur vooruit.

Ik wil gewoon rustig met z’n 2tjes uit eten, maar veel mensen willen ook gaan eten dus dan toch maar met z’n 16-en. Het restaurant is op 400 meter, maar door een misverstand gaan we met de auto en de meesten rijden er grandioos voorbij. We krijgen een appje met de naam, dus omkeren, o, dit is de Spa, ook niet goed, weer omkeren en ja hoor, daar zien we het. Een stukje boven de weg.
We zitten aan 2 tafels en we eten heerlijk. De sfeer zit er ook goed in.

Weer in de caravan zetten we nog een bakkie koffie, en te moe om nog een appeltje te eten ploffen we om 22.30 in bed.