1e Pinksterdag.

Om half 10 vertrekken we met de bus richting Butrinti, een opgraving van een oude stad. Vóór die tijd zitten we nog even op het strandmuurtje voor het hotel. Er komt een oude man langs en geeft ons een hand. De gids heeft verteld dat de bevolking heel blij is met toeristen. Het was een leuke ervaring, jammer dat je dan niet met elkaar kunt spreken.
Het is warm weer! We komen bij Butrinti aan over een alweer slechte en smalle weg, maar weer een prachtig landschap. Overal zie je half afgebouwde betonskeletten. Geen geld meer.
En nu met de crisis is het er uiteraard niet beter op geworden.Er is ook nauwelijks infrastructuur, want naar Saranda kom je alleen over de weg door de bergen. Een luchthaven is er niet. De werkloosheid is groot.
De opgravingen zijn interessant, en onder de bergen zit nog meer! We zijn blij dat we na deze excursie iets kunnen drinken bij de buren. Een stel mensen van de groep is omhoog gelopen naar nog iets moois, maar wij vinden het wel mooi genoeg in deze warmte. Als zij terugkomen kunnen ze nog net iets drinken en dan gaat de bus dezelfde weg terug richting Saranda, waar we hoog in de bergen lunchen in kasteel Lekursi. Dit was in de 15e eeuw een klooster maar is omgebouwd tot een fort om de wegen naar Saranda te kunnen overzien.
De lunch is weer prima en hierna rijden we terug naar de camping in Ioaninna.
We vinden Albanië een prachtig land, maar we hebben toch diverse malen ons hoofd geschud over de toestand van de wegen en al dat niet afgebouwde spul.
Wat wonen wij toch in een rijk land!
Wanneer we net over de grens terug in Griekenland zijn (horloges weer vooruit) stortregent het weer.
Deze trip naar Albanië vonden we fantastisch. Druk bezette dagen, maar moe, voldaan en onder de indruk komen we terug.