Maandag 4 mei.

Het sanitair is super basic. Er zijn verschillende ruimtes, zodat we denken dat dit vroeger de kleedkamers van de voetbal geweest zijn. En nu dus ook voor het zwembad want dat is openbaar. Er is één ruimte voor “only campismo”, daar staat ook de wasmachine.
We gaan daar onder de douche, heerlijk grote straal en warm, maar ik krijg de knoppen niet dichtgedraaid. Zo zwaar. Gelukkig is Freek er, sterke held.
De ruimte beslaat als een gek, en morgen gaan we de andere douches proberen. Er is nu toch niemand anders.
Het beddengoed wordt in de wasmachine gestopt en wij gaan naar het dorp lopen voor wat boodschapjes. Maar eerst langs de receptie, dan drinken we daar koffie en kunnen we internetten. Maar alles zit dicht, dus ook geen koffie. Wel internet op het terras.
Nu dan de berg af naar het dorp. We zijn er zó. We zien de bakkerswinkel: “ Heeft u ook volkoren stokbrood?” “Nee, maar ik kan het maken, in een kwartier.” Waar vind je dat nou?
Natuurlijk liggen er ook weer lekkere dingen, maar nu eerst koffie zoeken.
We zien al snel een terrasje en drinken de koffie aan de rand van het riviertje.
Bij de fontein, met bovenop de haan die in het gemeentewapen staat. De haan heeft van iemand een groen sjaaltje gekregen.
Naast de bar is de supermarkt. Maar eerst lopen we naar de grote kerk die boven het dorp uitrijst. Wat een kolos. Hij is uit de 18e eeuw, lezen we, maar we kunnen er niet in. Jammer.
Het dorp is ook weer heel oud, met alleen maar hellende straatjes. Behalve de doorgaande weg die buitenom loopt. En allemaal keitjes. Dat reed ook lekker toen we hier aankwamen.
Nu naar de (kleine) supermarkt. Ze hebben wat we nodig hebben dus mooi zo. Freek draagt het in z’n rugzakje. En dan op naar de bakker.
Ja hoor, het brood is klaar, en we nemen nog wat dingetjes mee.

Op de camping is nog steeds alles dicht, ik haal m’n was uit de machine en stop de volgende erin. We zetten een pot koffie en eten een verrukkelijk gesuikerd gevalletje. Het waait nog harder dan gisteren, maar de zon schijnt en de temperatuur is prima.
We gaan de luifel eraan zetten, met de zijkanten zodat we een beetje uit de wind kunnen zitten, met wat mazzel.
We eten ons lekkere stokbrood en vermaken ons met een boek in en uit de zon.
De ene was is droog en de andere kan aan de lijn. Dit zijn de handdoeken en die moet ik nogal es herstellen omdat ze van de lijn dreigen te waaien.

Het gaat steeds harder waaien, we zouden in de voortent met de skottelbraai aan de slag, maar dat gaat ‘em niet worden. Dus binnen in de wok, lekker maaltje uit de vries, zelf rijst toevoegen. Hebben we eerder gegeten, soort paella.
Er verschijnen 2 fietsers met een tentje. Als ze langslopen kijken ze niet op of om.
De wind wakkert nog steeds aan, en als we ons hoofdgerecht ophebben, halen we eerst de tent eraf. Helaas. Het kost moeite om alles niet uit onze handen te laten vliegen maar we zijn opgelucht als ie in de auto ligt. Morgen maar netjes opvouwen…
In de loop van de avond zijn we steeds blijer dat we de tent eraf gehaald hebben want het gaat werkelijk stormen. Flinke rukwinden. En even regent het ook, zo’n 10 min.
Er kleppert steeds iets, en we kunnen niet uitvogelen wat het is. Maar dan bedenkt Freek dat het het luikje van het elektrisch is waar het snoer de caravan binnenkomt. Dat kleppert op de stekker.
Als we naar bed gaan zitten alle ramen dicht, alleen het bovenluik een pietsie op stormpje.