Zaterdag 18 april.

We worden wakker met de zon. Het is 13° in de caravan dus de kachel gaat ff aan.
Intussen douchen onder de regendouche! Wel met drukknop helaas.
Alles ziet er picobello uit, dat is altijd fijn.
De Zwitser, de Belg en 1 Duitser vertrekken.
De bakker komt tussen 9 en 10 uur op de camping, maar als er om 10.15 uur nog nix is gaan we op pad. Eerst naar de markt voor groente en sinaasappels, en wat geitenkaasjes. Verder zijn er een paar kramen met spul en kleren, niet veel bijzonders. Dan naar Marvaõ, een prehistorisch stadje, wat het hoogstgelegen gebied is in de Alentejo. Met prachtige uitzichten, belooft de folder. En maar een kwartiertje rijden.
Het is inderdaad heel oud, en prachtig om doorheen te lopen. En, hoewel het niet helder is, kun je heel ver kijken en is het een genot om dat steeds weer te doen.
Het stadje wordt omringd door een kasteelmuur en ja, er is ook een kasteel.
Je kunt ervoor kiezen om buitenom via de kasteelmuur te lopen, maar wij kiezen de binnendoor route. Eerst het toerisme bureau. Als wij iets over de regio willen weten krijgen we het foldertje van Marvaõ in handen gedrukt dat we al op de camping hadden gekregen. Verder nix. Als we weer buiten lopen bedenk ik dat ik iets over het Malmede Natural park had willen vragen. Nou ja hoor, dan maar op internet kijken. Nu eerst koffie, op een terras waar je duidelijk Santo Antonio ziet liggen. En naar het museum, dat dicht is als wij arriveren. Ja, 12 uur. We horen Nederlands spreken, het zijn 2 dames van camping Pomarinho die met een groepje een wandeltocht maken. Ze zijn heel enthousiast en we bedenken dat we daar wel ff kunnen gaan kijken. De camping ligt bij Castelo de Vide maar verder hebben we geen adres. Ik bied Freek iets te eten aan en we lopen door de heel smalle straatjes. Dan komen we langs een atelier. Ff binnen kijken. 2 dames zitten te kleien, en er staan dus allerlei beeldjes en schoteltjes. Klein spul, en KERSTSTALLETJES.
Hoera, ik heb er nog geen uit Portugal, dus ik kies een leukerdje uit.
We eten in het restaurant waar we koffie dronken. Freek weer het vlees met ei erop, ik ga voor de zwaardvis. Grote moot, heerlijk. Freek heeft een menu voor € 9,- Soep, vlees en toetje. Mijn vis is € 9,50 maar ik hoef geen soep en geen toetje.
Dan is het toetje mango mousse en dat wil ik toch wel graag proeven. Het is heerlijk, en ik vraag het recept. Het is niet moeilijk, zegt de ober. 1 mango tot pulp maken, 1 blikje gecondenseerde melk met suiker 375 gr. En 3 blaadjes gelatine.
Hij noemt het zoete melk, en als ik zeg dat wij dat niet kennen loopt hij naar de keuken en komt terug met een blikje. Een aha moment. Ik zie het later in de supermarkt maar bedenk dat wij dat thuis ook hebben, dus laat maar staan. Calorieën? Ahum…..
Als we vertrekken pak ik mijn jas van de stoel en dan valt met een klap het zakje met mijn stalletje op de grond! Ik bekijk de schade wel in de caravan.
Nu op naar Castelo de Vide. Ervoor zien we een campingbordje, maar geen naam, dus we rijden nog ff door. Hé, daar is de Pingo Doce, kunnen we mooi boodschappen doen. Zo gezegd, zo gedaan, alles in 1x binnen. Nu dan toch maar naar het campingbordje. Het is een prachtig tochtje naar niemandsland, en als we op de camping komen gaat het een beetje raar. We zijn op een heel andere camping, Beirã-Marvaõ. Nederlandse eigenaren, zitten er 3 jaar. Als we vragen of we even rond mogen kijken, zegt de eigenaar nee. Nee? “Nee, u zou het ook niet fijn vinden als u hier uw spul heeft staan en er lopen mensen rond.”
Mevrouw loopt mee. Gedurende de winter is een klein gedeelte van de camping open. Het toiletgebouw ziet er mooi uit, er staan 2! caravans, maar er wordt niet zoiets gezegd als: ”Kijk, u zou hier uw caravan kunnen neerzetten”. Wel in de trant van: hier staat wel eens een camper, daar staat wel eens een caravan. Er zijn ongeveer 6 plekken.
Al met al zijn we er niet stuk van, en we vertrekken weer.
Ergens gaat het mis met de route, we komen onderlangs Castelo de Vide en met een beetje rommelen met de Tom komen we uiteindelijk weer op de route.
Nu snel de boodschappen in de koelkast en aan de thee. Af en toe vallen er wat spetters maar het stelt nix voor. Door de frisse wind is het niet lekker om buiten te zitten, maar rond 17 uur komt de zon wat vaker tevoorschijn en wordt het nog 17°.
Freek jr. appt dat ze buiten zitten in kort spul. GRRR.
Lizette en haar gezin zijn dit weekend in Disney Land Parijs.
Morgen gaan we op de kasteelmuur lopen.
En hoera, de laptop heeft verbinding in de caravan.
En het kerststalletje is aan barrels maar wel wat te lijmen.