Zondag 19 april.

We zetten de laptop aan en horen de kerkdienst uit Maasdam. De dominee uit Stadskanaal vinden we prettig om naar te luisteren. Die mag wel onze nieuwe predikant worden. De lucht is blauw en we gaan het kasteel bekijken. Nou ja, de muren staan er nog, en wat torens.
We gaan via de weg richting Spanje omdat we niet weten welke helling we het best kunnen nemen tzt met de caravan, er zijn 2 routes. Die we gehad hebben vinden we aan de steile kant, dus nu deze proberen. Maar dan komen we opeens door een dorpje, en dat moet niet. Oeps, ergens een afslag gemist. Helaas pindakaas, dus ook de helling gemist.
In Marvão gaan we eerst naar het museum. Wéér dicht. Dan maar naar het kasteel.
Hier betalen we entree, en dat is logisch als je ziet hoe goed dit bewaard wordt.
Hier horen we ook dat het museum al een jaar dicht is. Renovatie.
We krijgen zowaar een Nederlandse beschrijving en lopen ruim een uur door de ruimtes, over de muren en trappetjes en de torens. Prachtige uitzichten, wat een omgeving!
Jammer dat je op foto’s de afstanden en diepte niet ziet. En ook jammer dat ik vergeet om foto’s van het kasteel te maken!
We drinken koffie en nemen er een koekje van kastanjes bij. Wel lekker, beetje droog. Hier in de omgeving wordt van alles met de kastanje gedaan. Ze staan erom bekend.
Als we Marvão gezien hebben gaan we toch maar richting camping Pomarinho, die we laatst gemist hebben. Ff kijken is altijd leuk. We weten nu waar we wezen moeten, dus rijden we door Castelo Vide en volgen daar de Tom en de campingbordjes.
De ontvangst is prettig en Dolf laat ons de camping zien. Er is net iemand weggegaan op een mooie plek, die zouden we kunnen hebben. We besluiten hier een paar dagen heen te gaan en reserveren plek 20 voor dinsdag. Dan zien we ook nog de dame van de wandelgroep die we in Marvão spraken.
Het weggetje naar de camping is de laatste 200 meter ontiegelijk smal dus moeten we niet te vroeg komen want dan heb je natuurkijk kans een vertrekkende caravan tegen te komen!
Terug op de camping eten en in de zon. Wel wat wind, maar goed te doen.
Ik hoor een vreemd getik en ja hoor, een specht. Zwart met wit en een rood toupetje.
In de boom vlak naast ons. Ik sluip naar binnen om de camera te pakken maar dan is ie weg.
Jammer, jammer.
Als Gary langsloopt vraag ik hem over de was die morgen gedaan moet. We zitten een tijd met hem te praten (heel aardige man) en dan is het 19 uur. Tijd om te koken en naar binnen te gaan.