Vrijdag 17 april.

We gaan vandaag naar camping Asseicera in Santo António das Areias. Een stukje boven Portalegre.
We doen rustig aan want het is niet zo ver.
Tegen 11 uur zeggen we Ernst en Enrica gedag. We hebben het weer heerlijk gehad op Rosario, maar nu willen we weer wat anders zien.
De route is goed, maar het laatste stuk gaat om de berg heen, dus omhoog en bochten draaien. En smal. Maar rustig aan en alles gaat goed.
Wanneer we op de camping komen moeten we een hek door, wat héél voorzichtig moet om de draai te krijgen. Wanneer we begroet zijn en de caravan op z’n plek gaat moeten we tussen 2 muurtjes door. Ff achteruitsteken en dan gaan, maar al snel koppelen we af en mag de mover het overnemen. Ideaal.
We staan op een mooi plekje apart, naast het sanitair gebouwtje. Tussen de perenbloesem en de olijfboom. De bijtjes zoemen en de vogeltjes kwetteren.
Het is een heel kleine camping, we denken niet meer dan 12 plekken. Het lijkt een soort boomgaard. In het huis is een B&B.
De eigenaar is Gary, maar als wij komen is die er niet en worden we begroet door Jaôa die uitstekend Engels spreekt en veel op de camping helpt.
Later zien we Gary. Steeds wordt gevraagd of alles ok is en gezegd dat we altijd kunnen vragen als we iets willen. We voelen ons welkom.
Als we vragen waar we iets kunnen eten zegt Jaôa dat hij voor ons kan reserveren in het restaurant. Is dat nodig? Ja, tussen de middag niet, dan is het wel druk, maar ’s avonds zijn er niet veel gasten.
De bevolking op de camping is 2xEngels, 2xDuits, een Belg en een Zwitser.
Later gaan we een stukje dorp verkennen. Een kwartier heuvel op, nou, laten we met de plattegrond erbij het restaurant zoeken. Dat valt nog niet mee haha, want we zijn al meteen de verkeerde weg ingeslagen. Maar uiteindelijk vinden we het en blijkt het een snackbar!
Nou ja, ook goed.
We hebben het er warm van gekregen en lopen naar de camping. Sneller, want de heuvel af. Weer overal vee in de wei, met en zonder bellen.
Als we bij het keukenraam gaan staan hebben we af en toe internet, maar eigenlijk moeten we achter het toiletgebouw bij het huis gaan zitten. Maar dat vinden we te koud. Daar is ook het zwembad dat pas half mei opengaat.
Om 19.30 is het restaurant gereserveerd (kon niet vroeger) dus klimmen we weer de heuvel op. En wat blijkt: Het achterste gedeelte van de snackbar is restaurant. Keurig met wit papier gedekte tafels. Wij hebben een tafeltje voor 2, maar al snel wordt de 8-persoons tafel naast ons bevolkt door de mannenclub.
We krijgen als amuse een mandje heerlijk brood en toastjes met daarbij olijven en een schaaltje verrukkelijke salade.
Hierna kiezen we voor vlees van het zwarte varken (porco preto) met héél slappe frietjes en sla. Op het vlees ligt een gebakken ei. Dat is gebruikelijk. Het is heerlijk.
We nemen een koffietje toe en gaan dan tevreden terug.