Vrijdag 13 juni.

Zon en wolken, mooie temperatuur om een tochtje in de bergen te maken en daarboven een stukje te lopen.
We doen de Millstätter Almweg. Smal, stijgend en bochtig, en halverwege staat een huisje met een man die tol vraagt voor een nóg smallere weg. Het is de smalste tolweg die we ooit hebben gereden haha.
Boven is een parkeerplaats. Meest Duitsers, een enkele Nederlander en Oostenrijker. We hebben er eigenlijk niet aan gedacht dat het boven kouder is (hoe stom kun je zijn?) maar gelukkig liggen onze jacks in de auto. Het is nu niet nodig dus we binden ze om. Wandelschoenen aan en de stokken mee.
De zon verdwijnt maar door het lopen (lees: stijgen) worden we warm en de jassen worden niet gebruikt. We lopen een half uur en passeren vrij lopende koeien, maar nergens met de Milka kleur. Er zijn diverse wandelroutes en ze staan duidelijk aangegeven dus dat is fijn.
Na een half uur komen we bij de Alexander hut. Deze ligt op 1860 meter hoogte. Diep, héél diep onder ons zien we de Millstätter See. Het is hier zo heerlijk stil, alleen de vogels en het ruisen van een watervalletje zijn te horen.
We drinken koffie, een mooie, grote kop met een behoorlijke hoeveelheid.
De lucht wordt steeds donkerder dus we gaan weer naar beneden. Je wilt hier niet wezen als het regent, vinden we. We komen nog veel mensen tegen die de klim gaan wagen (je kunt nog veel verder lopen) maar voor ons is dit genoeg.
We voelen af en toe een hééél klein spatje maar daar blijft het bij.
Op de weg terug stoppen we bij restaurant “Zur schönen Aussicht.”
We zien het meer weer liggen, en af en toe de rondvaartboot.
En de zon gaat weer schijnen dus het wordt smoorheet als je er rechtstreeks in zit. De parasols worden opgezet en dat is lekker.
We eten Brettenjause, een mandje boterhammen met daarbij een plank met daarop stukjes kaas, stukje leverworst, gerookt spek (of rauwe ham?) en een klodder heerlijk pittige kaas (ik denk met mierikswortel).

Voldaan vervolgen we de weg naar de camping, waar we nog ff naar de Spar gaan voor de laatste inkopen want morgen vertrekken we richting Duitsland en dan hopen we maandag thuis te komen.

We halen de luifel eraf zodat alles droog mee komt, en doen dan een laatste zwem. We zijn nog niet droog of het gaat keihard waaien. Vlug vlug alles redden voordat het wegwaait, er vallen wat druppels en een paar rommelslagen en dan schijnt de zon weer.
Het is wel afgekoeld en er blijft wat wind staan.
We gaan uit eten, Freek forel en ik Caesar salade en omdat het restaurant ijs als specialiteit heeft moeten we dat natuurlijk proberen. We nemen een kleine coupe, maar die kan ik niet op. Het ziet er uit als een schilderijtje, en we hebben geen van beiden onze camera bij ons. Jammer. Vanavond moet Nederland voetballen tegen Spanje.
Onze tv doet het niet omdat er een draadje loszit in het kastje. Dat heeft Theo, onze buurman, uitgevogeld door van alles te proberen.
Dus hebben we onze schotel de hele tijd voor nix meegesleept!
Hoera, de mannen kunnen kijken op de camping in een zaaltje boven de toiletten.
Niet te geloven, het wordt 5-1 voor Nederland. Ik hoor de mannen brullen en Lizette what’s apped de stand!