Zaterdag.

De dag begint weer bewolkt zoals we gewend zijn. Maar de zon komt toch wat door dus gaan we tussen de middag eten in Biograd. Het batterijtje van Freek’s horloge is leeg dus gaan we op zoek naar zoiets. We vinden een juwelier, maar die is helaas gesloten tussen 12 en 5! Lange siësta zullen we maar zeggen. En de verdere winkeliers verwijzen ons allemaal hierheen.
Dan maar een weekend zonder horloge.
We eten lekker bij restaurant Aquarium. Freek vlees en ik tonijn. En als toetje kopen we een ijsje bij het romantische koffie-met-taart tentje. Al smikkelend gaan we terug, maar nu via het strandpaadje. We willen het wel eens proberen, hoewel Werner zegt dat het niet gaat. Het gaat prima. Vlak langs de zee, het zonnetje schijnt met af en toe een wolkje, we lopen voorbij vijgen- en olijfbomen en voor onze voeten springen de gekko’s weg. Af en toe door hoge grashalmen.
Het loopt veel leuker dan over de weg en het lijkt korter.
Dat weten we dan weer.

Eind van de middag komt er een Nederlands stel met een tent.
Marleen en Marcel uit Nijmegen.

En vroeg in de avond komen de verwachte Duitsers waarvan de caravans hier al staan. Marianne en Werner kennen die al jaren en dus is het een vrolijk weerzien.

Omdat we weer geen tv hebben heeft Mara zonder ons medeweten de tv- monteur gebeld. Hij zal na 18 uur komen. Dat is een rekbaar begrip en als hij om 20 uur nog niet geweest is, geven we het op.

Later klopt Werner op het raam voor een drankje bij de “bar”. Mara heeft een paar stoeltjes neergezet dus dat is tof. Marleen komt er ook bij zitten. En dan komt om een uur of 9 in het pikdonker de monteur voorrijden. Hij pakt de afstandsbediening, zet de tv aan en alles doet het!! Wel grprmpf, wat dóet die man? Hij haalt z’n schouders op en dan is de taalbarriére lastig. Wij willen weten waarom dat ding er mee ophoudt, en Mara is niet goed genoeg in haar vreemde talen om dat over te brengen.

Wanneer we de tv later aan zetten, doet ie het een poosje. Dan stopt ie weer, en krijgen we hem ook weer aan de praat.