Naar camping Filip.

Met prachtig weer doen we rustig aan om te vertrekken. Het is maar een uurtje rijden naar Sveti Filip i Jakov. Prachtige naam voor een klein dorp.
We vinden camping Solaris een mooie camping, prachtig sanitair maar wel erg groot en onpersoonlijk, en we willen graag naar Filip waar we het vorig jaar zo prettig vonden.

Weer de prachtige route via de strandweg die naar het Noorden niet meer zo ontzettend kronkelt, en ja hoor, rond 12 uur arriveren we.
We krijgen knuffels van Mara en voelen ons welkom.
Dat is niet zo gek, want de camping is zo goed als leeg! Er staat 1 klein tentje. We kunnen het niet geloven en vragen waar iedereen is.
Karin was hier vorig jaar met haar man voor de tigste keer, alleen in de laatste oorlog niet. Die hadden we zéker wel verwacht. Maar ach, haar echtgenoot is deze winter overleden, en daardoor zijn andere stellen ook weggebleven.

Er zijn 2 reserveringen voor over een week, nou, dan kunnen we een mooi plekje uitzoeken. We gaan vooraan staan, met uitzicht op zee en de caravan in de schaduw.

We genieten van het zonnetje, en zien dat op het strand allerlei bars en/of eettenten worden gebouwd. Nu is het nog stil, want we kunnen in slechts 1 restaurant eten (van de minstens 4). Die zijn nog niet bevoorraad zeker.
We zien ook een nieuwe supermarkt, nu zijn er 3! Waanzinnig voor zo’n kleine gemeenschap.
Tja, zegt Mara, in de winter hebben ze geen werk.

En het internet doet het, dus hoeven we mooi niet meer naar de Mac (nou ja, Sundae caramel ijs, jammie).

De Tomtom met caravan-applicatie doet het in deze landen nauwelijks. Alleen de grote steden en dan alleen het centrum.
Duitsland en Oostenrijk gingen goed.