Naar Sarajevo.

We vertrekken naar camping Oaza in Sarajevo. En zoals we al dachten, het valt niet mee om met de mover over de hobbeltjes te manoeuvreren. Ik wil hem laten nakijken als we weer thuis zijn, want dit vind ik niet normaal. Waar heb je nou een mover voor als de eigenaar + de buurman mee moeten helpen duwen? Maar natuurlijk komen we er met elkaar uit en we rijden de berg af.
We zijn al snel bij de grens, daar moeten we eerst 1 euro betalen aan iemand (geen idee waarvoor) en dan komt het paspoortencircus weer. Eerst de uitgaande controle, dat ging snel, maar om Bosnië in te komen ging een stuk langzamer. Er lopen wat verveelde douaniers rond en één man lijkt het werk te doen. Er is een slagboom, en langs de kant staan een soort veredelde containers, wat de douanepost dan is. Wanneer we aan de beurt zijn, worden de paspoorten bekeken, dan de groene kaart - het autonummer wordt gecheckt- dan de groene kaart van de caravan. De paspoorten worden dan mee naar binnen genomen, gestempeld, en we kunnen rijden.
Het is een schitterende route door de bergen, groen bebost en de weg is goed. We rijden door meer tunnels dan gisteren met de trein, en de meesten zijn onverlicht. Af en toe hebben we een buitje. We rijden door de buitenwijk van Sarajevo, langs het vliegveld. Tot zover klopt het, want we weten dat de camping dicht bij het vliegveld ligt. Maar dan moeten we linksaf (zegt Truus) waar dat niet kan en vanaf dan begint de ellende. We rijden een stuk door, nemen een rotonde om zo uit te komen waar we linksaf moesten, en Truus pikt het weer op. Maar dan moeten we een doodlopend straatje in dat er maf uitziet, dus we rijden door. Een heel eind verder kunnen we keren. Freek vraagt daar naar de camping (waar een hotel bij is) en die wijzen toch ook richting maf straatje. Wij er weer heen, een héél klein stukje ingereden (want soms ligt een camping ook doodlopend) en Freek stapt uit om de boel te bekijken. Bij het hoekhuis zie ik een vrouw in de tuin, aan wie ik de folder laat zien. Haar dochter is er ook en zij praat een beetje Engels. Maar dan begint er iemand te toeteren want die wil het straatje in waar wij staan! Naar de auto rennen, starten, klein stukje achteruit, niet te ver want dan staan we op de weg, en zo kan de toeteraar er langs. Dan weer naar het meisje, die zegt dat haar broer voor ons uit zal rijden. En ja hoor, hij rijdt de auto uit de garage en wijst ons zó de weg. Het is hooguit 5 min. rijden, en we snappen niet waarom Truus dat niet gevonden heeft.
We bedanken de man hartelijk, en melden ons bij de receptie. In eerste instantie accepteert de dame achter de balie onze paspoort kopieën, maar later komt ze de originele paspoorten vragen. Die krijgen we dan morgen terug. Ze voelt zich er duidelijk ongemakkelijk onder en zegt dat dit een regel van de camping is. Ik zeg dat we de paspoorten niet afgeven omdat wij dat niet mogen van de regering (en dat ís zo). Ze is verbaasd en legt dan uit, dat het is omdat mensen soms zonder te betalen wegrijden. Wanneer ik dan voorstel om meteen de eerste 2 nachten te betalen is het probleem opgelost!
Het is een flinke, parkachtige vlakke camping even buiten de stad. Er staat alleen een Belgische camper. Wij zoeken een plekje in de buurt van het elektrisch (alle stopcontacten zitten zo’n beetje bij elkaar) en zijn blij als het hele spul staat. Nu eerst iets te eten zien te krijgen in het restaurant want het is inmiddels 13.30. We nemen een mixed grill en dat is niet zo’n beetje! Een schaal met veel vlees, patatjes en gemixte groenten. We nemen er een schaaltje komkommer/tomaten salade bij. We drinken 2 bier en 2 wijn en betalen dan € 30,- En…de ober is vriendelijk.
’s Avonds komen Lola en Carla ff kennismaken. Lola komt ons morgen om 10 uur halen en laat ons dan iets van Sarajevo zien, en misschien ook iets van de bergen. Eén en ander hangt van het weer af.
We hebben Lola ontmoet op de vakantiebeurs in Utrecht, waar hij een stand had omdat hij op een reisbureautje werkt. Hij was heel enthousiast en vertelde dat hij gidst voor de ANWB reizen en ook tolkt. Hij spreekt Nederlands omdat hij een Nederlandse vrouw heeft. We hebben wat mailcontact gehad en gevraagd of hij iets met ons wil doen in of rond Sarajevo. Dat gaat dus morgen gebeuren.
Lola's mailadres: vanderven@smartnet.ba