Naar de Meteora kloosters.

Om 8 uur vertrekken we met een groepje van zo’n 10 personen om naar de Meteora koosters te lopen/klimmen. Vanwege de warmte gaan we vroeg op pad. Er is afgesproken dat we er om 9.15 uur zullen zijn net als de mensen die met de auto gaan.
We lopen eerst door het dorpje, dan volgt een zandweg en het is al heet. Ellen gaat langzaam en Lut dus ook. We steken een asfaltweggetje over en dan begint het klimmen, klauteren en glijden. Gelukkig is het droog. Af en toe steken we elkaar de helpende hand toe, en we moeten een paar keer wachten tot Ellen en Lut zich weer bij ons gevoegd hebben.
Het is een echte overlevingstocht –nou ja – en we zijn trots en blij als we op tijd boven zijn. Volgens Willy hebben we een record gevestigd. Hij heeft deze route al diverse malen met een groep gedaan. Dan wachten we op Elly, die een stukje achter ons liep. Ze is niet lekker geworden en heeft even gerust. Maar als ze boven komt is alles weer ok. Gelukkig.
Hier ontmoeten we de rest van de mensen die mee willen met de excursie.
We bestijgen de trap die naar het eerste en grootste klooster leidt en komen bij de ingang. Daar liggen voor de dames die een broek aan hebben wikkelrokken klaar.
Bloesjes zonder mouwen, mannen in korte broek, maakt allemaal niet uit, vrouwen in broek gaan in een rok.
Het bijzondere aan dit klooster vinden wij toch wel dat het zo hoog op de rots is gebouwd. We kopen een tekening waarop je kunt zien hoe het vroeger ging, met ladders en hijswerktuigen.
De kloosterkerk is de oudste bewaard gebleven kerk van de Meteora. Werd gebouwd tussen 1387 en 1388. Weer prachtige fresco’s.
En op de terrassen en trappen heb je een schitterend uitzicht.
We ontmoeten elkaar weer buiten het klooster en lopen via de parkeerplaats (koffie en armbandjes) naar het volgende klooster: Varlaäm.
Dit klooster is kleiner en werd gebouwd in 1518.
De kloosterkerk werd in 1542 –in 20 dagen tijd!- voltooid.
Daarvóór had men er wel 22 jaar over gedaan om de bouwmaterialen boven te brengen.

We gaan op weg naar beneden. Het is intussen 13 uur en het is goed dat we veel onder de bomen lopen want het is smoorheet. Het laatste stuk gaat door het schaduwloze dorp. Mán, wat warm. En moe. Maar voldaan. We kopen flessen water bij een supermarktje en zijn blij als we op onze schaduwplek zijn thuisgekomen.