Camping Vachros.

Dinsdag.
We hoeven vandaag maar zo’n 188 km te rijden dus we kunnen vertrekken tussen 10 en 12 uur. Omdat we hier lekker staan gaan we niet zo vroeg rijden. Maar als iedereen aan het rommelen slaat krijgt ook Freek de kriebels. Als we aan het aankoppelen zijn zien we dat ook Jan al bezig is. Hij wordt geacht als laatste man te vertrekken om zo eventuele pechvogels te kunnen helpen. Hij heeft ons helemaal niet gezien, volgens ons, en denkt dat iedereen al weg is.
We rijden om half 12 van de camping en eenmaal op de grote weg stoppen we om te tanken. Wanneer we klaar zijn duikt de combinatie van Jan en Marian naast ons op Grote ogen:”Zijn jullie verkeerd gereden?” “Nee hoor, we zijn net van de camping weg.”
Wat we verwacht hadden gebeurt niet: We dachten dat Jan op de volgende camping wel even naar ons toe zou komen om te zeggen dat ie ons over het hoofd had gezien, maar nee, er wordt niet meer op terug gekomen.
We vervolgen onze weg en tussen de middag pakken we een parkeerplaats langs de weg om ons boterhammetje te eten. Pootjes uitgedraaid, smeren maar.
Maar aan het eind van de parkeerplaats staat een watermeloenenverkoper die niet blij met ons is. Hij wil dat we onze caravan een meter naar rechts zetten zodat het aankomende verkeer hem kan zien. Wij snappen dat wel, maar voor dat halve uurtje hebben we geen zin om weer actie te ondernemen. Dus maken we dat duidelijk, hetgeen wel niet begrepen zal zijn maar de man verdwijnt. En krijgt toch wel klanten.
Wanneer we weer rijden brandt er opeens een lampje op het dashbord. We pakken het boekje erbij en daar staat: Niet verder rijden, laat iemand die er verstand van heeft ernaar kijken.
Ja lekker, in de middle of nergens. We besluiten rustig verder te rijden en ziedaar, na een kilometer of 3 rijden we langs een grote Ford garage. We worden direct geholpen en gelukkig kunnen we het lampje aanwijzen want ons Grieks is niet zo best haha. Het Engels van de monteurs trouwens ook niet. Na verloop van tijd komt er toch een monteur die wat Engels spreekt naar ons toe en zegt dat slechte brandstof de reden is. De auto is gereset en we kunnen weer verder. Opluchting! Nou zeg, hebben we duur getankt bij de Shell, krijg je dit.
We komen zonder verdere problemen op camping Vrachos aan, en moeten wachten tot Ellen bedacht heeft waar ze wil staan. Ze schijnt al een poosje binnen te zijn maar niet te weten wat ze wil. Wij besluiten door te rijden naar een andere kant. En staan daar heerlijk in de schaduw. Ook hier heeft een ANWB groep zich genesteld maar deze camping heeft de ruimte en we staan op een stuk waar de ACSI altijd staat. We hebben deze keer geen last van elkaar.
Het sanitair is overweldigend. Ruim, schoon, gewoon heerlijk.
In de verte zien we de rotsen liggen waar de kloosters moeten zijn, maar wij zien ze vanaf de camping niet. Vanavond hebben we de finale van het jeu de boules. Freek zit er helaas niet bij. Het gaat uiteindelijk tussen Frans en Marian en hoera.. Marian is de winnaar. Lut en Willy zijn ook blij want er heeft nog nooit een vrouw gewonnen in hun groepsreizen.