Naar Sveti Naum.

Vrijdag.
Vandaag is een excursiedag. We bezoeken eerst het klooster van Sveti Naum, daarna maken we een tocht door het Nationaal Park Gallicica waar de hoogste berg 1620 mtr. is en belanden dan in een dorpje aan het Prespameer waar we de lunch zullen gebruiken.
Het weer is fris en regenachtig.
De rit naar het klooster is mooi maar wel lang. Wanneer we uit de bus stappen moeten we een pad aflopen en daar staan de stalletjes met iconen en kruisjes alweer klaar. In het klooster is een kleine ruimte met fresco’s waar het gebeente van Sveti Naum in een kist ligt. Het verhaal gaat dat je z’n hart kan horen kloppen als je je oor tegen de kist houdt. Weer buiten is er een beeld van Sveti Naum, gesneden uit een walnotenboom en nog geworteld in de grond. Gemaakt met een kettingzaag (!) in 15 uur.
Op het pad terug lopen we over een brug waarbij de gids ons informeert:
Vlakbij het klooster zijn bronnen. Het water komt uit de bergen en bevat calcium carbonaat. Dit bronwater is altijd 11° en loopt in het meer van Ohrid maar…mengt zich niet met het water van het meer. Het loopt als een slang door het meer naar Struga waar het in de rivier de Drim loopt en zo uitmondt in de Adriatische Zee.
Nu zijn we wel aan koffie toe en ziedaar, we lopen zomaar langs een restaurant.
Allemaal koffie en iets erbij. Wanneer we verkwikt zijn lopen we terug naar de bus.
Nu volgt de rit door het Gallicica park. Bergachtig, bosachtig, mooie natuur en veel speldbochten. Onderweg maken we een paar fotostops.
We zien het Prespa meer liggen. Dit is heel ongerept omdat het veel afgelegener ligt dan het meer van Ohrid en hier dus geen toerisme is. De bevolking wil dit graag zo houden!
We komen in een dorpje waar ons restaurant is. We zitten aan een lange tafel en hebben weer een heerlijke lunch. Als drankje deze keer geen wijn maar een soort yoghurt drank.
Na de lunch weer in de bus richting camping, maar we hebben nog tijd om een bezoekje aan
Ohrid te brengen dus krijgen we daar een uur voor.
Dan is het echt het laatste stukje naar de camping rijden.
Wanneer we daar aankomen is de groep van de NCRV gearriveerd. We hadden ’s morgens de leider al gezien, van de firma Flakkee die ons van Oud-Beijerland naar Maasdam verhuisd heeft. En ja hoor, ook de camper club is erbij gekomen.
Nu zijn het wel érg veel mensen voor dit weinige sanitair. We moeten maar niet te vroeg gaan douchen morgen (of juist wél).
Lut gaat naar het hotel en haalt onze was op, de lieverd.
Dan wordt er 's avonds op de deur geklopt en wie staan daar? Cor en Ella, die we kennen van de Baltische Staten reis.
Zij staan hier met de camper club.