Zondag 9 juni. Pinksteren.

Het is zó warm, we zijn helemaal gaar. Dus vandaag uitrusten, ik draai 2 wassen, Hans en Els verkassen en wij verhuizen naar een plek ietsje meer in de schaduw en wat dichter bij de anderen.
En we zwemmen.
Freek heeft op onze oude plek een lange waslijn gespannen. Een poosje later komt de campingeigenaresse moeilijk doen over onze auto’s. Die staan her en der waar plaats is, en ook op kampeerplaatsen. Ze moeten weg. Dus wordt er geprutst en gedaan…ook mijn was moet weg. Zegt ze tegen Jannie die met haar camper naast onze waslijn staat!
Wanneer ik de 2e lading wasgoed ophang (het droogt als een tierelier) komt mevrouw zeggen dat, als het klaar is, de waslijn weg moet. Prima.

Er is een app van Jan en Marion, die de hellingen niet aandurfden en van Skopje naar Ohrid gereden zijn, onze volgende camping. Die ziet er heel goed uit, dus dat is een opsteker. Officieel mag je als deelnemer dit niet doen, dan moet je verder alles zelf betalen, maar een telefoontje naar het bestuur en het is ok. Er mag zoveel niet. De coördinator mag niet stoppen, een nieuwe moet al een reis meegemaakt hebben (Carla niet) dus...En je wilt niet meemaken dat ze inderdaad de hellingen niet halen. Ze hebben thuis niet goed opgelet, zegt Marion.

’s Avonds lopen we nog even de camping af, en zien dan een man op de stoep bij de rotonde die heel grote vissen verkoopt. Ze liggen op een omgekeerde krat en hij sproeit ze af en toe nat. De vliegen vinden het leuk! Getsie.

Freek kijkt de finale Portugal-Nederland in een caravan die op een sauna lijkt. Het wordt 1-0 voor Portugal. Snikje.

Om 22 uur rijden er in het stikdonker 12 Italiaanse campers de camping op. Ze vinden allemaal een plek, daarom moesten onze auto’s dus weg! We vinden het allemaal stom dat je zo laat nog op een camping aankomt.
Maar we horen ze nauwelijks, er is alleen muziek uit het restaurant omdat er weer een feest is.