Zondag 4 juni. Pinksteren.

Het heeft vannacht nog wat gedruppeld, maar nu is het droog.
Weer voor jeans en een shirt. Het is 19°.
We gaan een tocht maken naar de col Rousset. 1254 mtr. Eerst naar Die, hier drinken we koffie in de zon, en dan de D518 naar het noorden.
Slingeren, en steeds hoger. Prachtig, hier worden de bergen ook wat ruiger, dit is de Drôme!
We worden nogal es ingehaald door motorrijders, lekker scheuren door de bochten.
Wanneer we bij de col zijn, parkeren we en bekijken de slingerweg die we gereden hebben.

We vervolgen onze weg, richting Vassieux. Naar het westen. Naar de col de Bataille. 1313 mtr.
Voorbij Vassieux wordt het mistig, en o help, het wordt steeds erger. En kouder.
De route moet prachtig zijn vgls de kaart, met overal uitzichtpunten, maar wij rijden ruim een uur in de 2e versnelling (en mistachterlicht aan) om de witte streep in het midden maar te kunnen zien. Uiteraard heel bochtige weg, maar de weg op zich is gelukkig goed en breed genoeg.
Het wordt 9°, en we doen de kachel aan.
Ik zet de Tom aan, zodat je kunt zien hoe de weg gaat.
We arriveren bij de col de Bataille, we zien hem maar net. Tja, ik moet er toch ff uit voor een foto.
Het waait knoerthard, en kóud. Ik ren in m’n bloesje naar het naambord, neem de foto (misschien wel bewogen door de harde wind) en jump dan snel weer in de auto.

Nu is het half 2 en we lusten wel iets. We komen om een bocht en dan wordt de weg opeens heel breed. Wat is dat? Een splitsing of zo? De Tom geeft nix aan, alleen maar de weg. Dan zien we rechts een auto geparkeerd staan, we rijden erheen en dan zien we aan de linkerkant een restaurant.
Het is dus gewoon de weg met aan weerszijden ruimte om te parkeren. In de mist vertekent alles.
We gaan naar binnen, het ziet eruit als een flinke kantine. En zo is het eten ook.
Freek karbonade, ik zalm met saus (stond er niet bij) en aardappels die ze frites noemen. De vorm wel, maar gebakken en vet.
Vooraf lekkere frisse sla. Toe een stuk chocoladecake, oh,oh. En een espressootje.

Helaas is de mist nog niet opgetrokken wanneer we buiten komen. Het gaat verder, maar we dalen en dan kunnen we opeens alles weer gewoon zien! Wat een heerlijkheid. En als we helemaal beneden zijn, schijnt de zon ook nog!
Om 16 uur zijn we op de camping. We moeten deze trip nog maar es over doen, misschien in september.

Om 18 uur lopen we nog even naar het dorp. Daar moet de afsluiting plaatsvinden met muziek.
Het meeste stro is weg, waarschijnlijk omdat het natgeregend was. We wachten het af op een terrasje, maar het stelt allemaal nix voor.
Op het kerkplein zitten de trappen vol, er zijn 2 mannen waarvan de één iets voordraagt en de ander fratsen uithaalt. Leuk voor de kids. En een trio met doedelzakken.
We houden het voor gezien en lopen terug. We gaan lekker een broodje eten en Freek voetbal kijken. Nederland-Ivoorkust . Het wordt 5-1.