Tochtje naar Knin.

Dinsdag 3 mei.
We ontbijten in de zon maar die verdwijnt daarna. Mooi weer voor een tochtje naar het binnenland.
De stad Knin is het einddoel, zomaar op de kaart geprikt. Ongeveer 2 uur rijden.
We rijden naar Pirovac en drinken daar een koffie in het centrum. Niet veel bijzonders, dat centrum.
De koffie is omgerekend (want nog altijd kuna’s in Kroatië) € 1,40 voor 2 lekkere bakken.
Hierna rijden we naar het noorden, het stille binnenland in. We zien weer varkentjes aan het spit, een herder met een kudde schapen, die vriendelijk naar ons zwaait en op de hele route ontzettend veel half ingestorte, half afgebouwde of dichtgetimmerde huizen.
De route is heuvelachtig, we beginnen met 19° maar dat daalt naar 15° in Knin.
Knin heeft een treurige hoofdstraat met veel dichtgetimmerde winkels en het is koud. Het is 12 uur en we gaan eerst maar es een pizza eten. Simpel tentje, voorin een bar en achterin 4 tafeltjes.
We eten een lekkere pizza en rekenen met bier en wijn € 12,- af.
Dan willen we naar de burcht ruïne hoog boven de stad.

Eerst eigendom van vooraanstaande Kroatische families, in de 16e eeuw bezet door de Turken en in 1688 viel de stad in handen van Venetië. Toen is de burcht herbouwd.
In 1991 werd de burcht door het Servische leger gebruikt en werden de Kroatische inwoners uit de stad verdreven. In 1995 werd de stad teruggegeven aan de Kroaten.

We vragen in de pizzeria hoe we moeten rijden naar de burcht, en het wordt uitgelegd, maar de jonge ober zegt dat het sneller te voet gaat. Kijk, daar is de trap naar boven. Ok, dan doen we dat.
Jaja, een mens wil wel es wat, maar het valt niet altijd mee. Veel treden, sommige heel hoog (zelfs voor onze relatief lange benen) maar we komen er. Ff uithijgen.
Intussen is de zon gaan schijnen, en uit de wind is het lekker.
We kopen een kaartje (zonder bonnetje) en gaan de boel verkennen. Er is een expositie, natuurlijk over de oorlog van de 90er jaren. Heel veel foto’s van president Franjo Tudman.
We schrijven onze naam in het gastenboek en gaan de boel verkennen. Jammer, er staat nergens bij wat het geweest zou kunnen zijn. Maar we hebben prachtige vergezichten over de omgeving.
En er is een klein huisje met een bord met tekst. Freek denkt dat het een kruithuis geweest is. We zullen de tekst aan Mara laten lezen, die kan hem wel vertalen.
We zakken weer en eenmaal bij de auto ben ik blij dat ik kan zitten.
We zoeken een route naar de camping en komen weer bij de afslag naar het eiland Murter, waar Freek en Karin altijd met vakantie gaan, alleen dit jaar niet.
Doe es gek, we gaan erheen, naar Tisno en eten daar een ijsje bij hun bekende ijssalon.
Maken een foto van de “ijsman” en appen die door. Haha. Lekker ijs, trouwens. Flinke bol, € 1,-
Om 16 uur zijn we weer op de camping.