Woensdag 6 mei.

Wat ik steeds vergeet te melden: We hebben nieuwe BUREN. Na 7 jaar is het huis naast ons verkocht. De mensen zijn er vrijdag ingetrokken. We zijn uiteraard heel benieuwd.

Toen we gisteren na de voetbal om 23.15 uur in de caravan kwamen was het daar 14°!
Dan maar snel naar bed, voor dat eventjes gaan we niet meer de kachel aanzetten.
En het was koud vannacht. We doen vanochtend de gordijntjes open en snappen het. Gevroren, het autodak is wit!
Maar het is strakblauw boven ons hoofd en het zal 24° worden. We horen een specht.
De tocht van vandaag is ten noorden van ons. Maar eerst rijden we langs de bakker om integral brood te bestellen voor vanmiddag. Nee, dat kan niet want hij is na 14 uur dicht. O, dan nemen we maar een gewone stok mee, en 4 van die lekkere dingetjes. De bakker zegt dat we wel kunnenbestellen voor morgen. Dat doen we, en dan pikken we het op als we vertrekken van de camping. Nu even vragen bij de supermarkt hoe laat ze weer open zijn na de siësta. Van 18 tot 20 uur. Ok, nu kan de tocht beginnen…
We nemen een wit weggetje via Alustante, waar we koffiedrinken en 4 mini cupcakes krijgen, Alcoroches en Traid naar een gele weg.
Het witte weggetje is niet fijn. Er wordt aan gewerkt, de weg wordt verbreed en 17 km. rijden we in een slakkengangetje, omzeilen kuilen en soms hebben we een stuk losse stenen waar een nieuw stuk is aangelegd om de bocht eruit te halen.
We doen er een dik half uur over. Nou ja, we hebben geen haast en zijn blij als de weg weer goed wordt.
We willen nog wel een koffie en rijden even het dorp Terzaga in. Daar zien we he-le-maal niemand. We rijden door de “hoofdstraat” en zien geen bar of nix. Het lijkt wel een spookdorp. Zelfs geen hond of kat.
Dan maar door naar Molina de Aragón. Dat is een grote plaats, merken we.
We drinken koffie in de zon en gaan dan de kasteelmuur met de torens bekijken die we bij het aanrijden gezien hebben.
We lopen in het dorp maar weten niet goed hoe we moeten lopen. Ik vraag het een dame en die moet tóch die kant op, dus loopt ze met ons mee en levert ons af bij een informatiebureautje van het kasteel. Helaas, het is alleen te bezichtigen voor groepen van minstens 10 personen. We kunnen er wél omheen lopen. Nou, dat gaan we dan maar doen.
Maar er loopt helemaal geen pad omheen. Ja, de asfaltweg, maar dat is niet onze bedoeling. We zien een geitenpaadje en beklimmen dat naar de muur, maar dan houdt het ook op.
Jammer maar helaas. Dan gaan we maar ergens eten. Het dorp ziet er ontiegelijk oud uit, en geen straatje loopt recht.
Maar de hoofdstraat is een drukke brede straat met allerlei eet- en drink gelegenheden.
Hier strijken we neer. Uiteraard buiten, maar ik onder de parasol want ik vind het al weer warm genoeg. Freek is wat hittebestendiger.
Hierna rijden we via een wat grotere weg richting El Pobo de Dueñas en zo weer naar de camping. Om 15 uur zijn we daar weer, dus tijd genoeg om lekker in de zon te zitten.
Het was een mooie tocht, niet zo spectaculair als gisteren maar met weer zoveel verschillende vergezichten en kleuren. Ik kan wel foto’s blíjven nemen. Maar ik stop ze niet allemaal in mijn dagboek.
Freek kijkt weer voetbal, en ik ga een poosje mee om dit verslag te posten.