Maandag 6 april.

Het is hartstikke koud als we wakker worden. 6° in de caravan. Freek zet eerst maar es de gaskachel aan, die geeft lekkerder warmte dan de elektrische, en dan durf ik er ook uit te komen. Als we de verduistering van de ramen open doen zit er ijs op het voorraam en bovenluik!
Na het ontbijt gaan we douchen en rommelen, en besluiten na de koffie brood mee te nemen en een wandeling in het natuurpark te maken. Om 11 uur geeft de auto 3° aan. Het is een kwartiertje rijden naar een grote parkeerplaats, en vandaar de bergen in klauteren.
Het doet ons denken aan de Preekstoel in Noorwegen, maar het pad is hier een stuk egaler. Je moet dan ook weer goed uitkijken waar je je voeten zet op de kleine rotsstenen. En af en toe even stilstaan om van het uitzicht te genieten.
De zon schijnt, maar het is niet warm. Vooral de wind is fris, en dat merk je als je hoog komt.
Dan ligt er sneeuw op het pad! Daar zijn we niet op berekend, dus we keren om. Maar ik wil eigenlijk nog verder, dus lopen we toch weer terug om te kijken hoe ver de sneeuw doorloopt. Het is best een beetje eng, klimmen in de sneeuw zonder stokken om je vast te houden. Maar al snel wordt het pad weer gewoon stenen en kunnen we verder. Toch goed dat we het geprobeerd hebben. Maar even later staan we voor een écht sneeuwveld, en dat is de limiet.
Wel jammer maar we hebben een uur geklommen dus dat is mooi voor ons doen.
We dalen voorzichtig, en vooral het stukje met de sneeuw is glibberig. Dus met de hakken in de sneeuw en rustig aan. Onderweg eten we ons broodje, in de zon, zittend op een rots.
Voldaan bereiken we de parkeerplaats.
Voor Freek was het weer genoeg en hij wil morgen wel naar Rosario. Prima, altijd goed.
De camping is zo goed als leeg, op 1 klein tentje na.
Ik bel naar Ernst of hij al een plekje voor ons heeft. De camping is bijna leeg, zegt hij, maar ons bestelde plekje natuurlijk niet. Nou ja, mooie plekken genoeg op camping Rosario.
Er komt een Engels campertje de camping op, en later een stel op een motor.
Maar omdat de eigenaar er niet is terwijl het kantoor open zou moeten zijn, verdwijnt de motor na verloop van tijd.
Wij willen wel betalen zodat we morgen kunnen rijden wanneer we willen. Dus bellen we het nummer dat ons gegeven is. Ja, hij komt vanavond op de camping.
Een poos later zien we een oudere man rondscharrelen die het kantoor openmaakt. Nou, maar es even gaan kijken. Hij is een vriend van de eigenaar en we kunnen bij hem afrekenen.
Om 9.45 komt een kampeerbusje vlak bij ons staan. Túúrlijk. Zeker bang in het donker.