Vrijdag 24 en zaterdag 25 januari.

Vrijdag.
Zon en behoorlijk wat wind maar geen zin om weg te gaan. Dus hele dag op ons terrasje met jas om de schouders om de wind tegen te houden. Goed te doen, gelukkig.

Zaterdag.
Zon en wolken. Op pad richting Teba in het Noorden. Coín –Cártama, dan de A357 via Ardales over het stuwmeer (niet zo breed) en dan richting Teba.
Teba ligt hoog en daarboven is een gerestaureerde kasteel ruïne (Castello de Estrellas) waar je een prachtig uitzicht hebt. Je ziet heel mooi hoe het stuwmeer loopt, jammer dat het absoluut niet helder is.

We dalen en zoeken een cafetéria voor een sanitaire stop en natuurlijk koffie.
Het damestoilet zit op slot (dat was ergens anders ook al zo) dus ik vraag de sleutel. Geen idee waarom dat is, misschien vraag ik het nog wel es, maar dan niet aan een Spanjaard want dan versta ik het antwoord niet haha.

We willen via een andere route terug, liefst kleine wegen. Dus karren we rond in het dorp en vragen uiteindelijk de weg naar Ronda. En dat begrijpen we. We komen zo op de A367, en na 12 km. slaan we linksaf de MA 6400 op richting Serrato-El Burgo. Wit weggetje op de kaart, maar een prima asfalt weg door de bergen. De sneeuw die we steeds in de verte zien is niet veel meer, het wordt daarboven zeker ook wat warmer. Wat een mooi stuk Spanje is dit toch ook weer, na elke bocht een ander uitzicht. Sommige stukken worden alweer groen, waar iets gezaaid is.

In El Burgo strijken we neer op een terras om iets te eten. Het is 14 uur, dus tijd. In de zon en niet zo veel wind is het net te doen. Maar af en toe verdwijnt de zon achter dunne wolken, dus ik pak wél mijn vest erbij. Dat draait overuren deze weken.
Er hangt een bord met menu del día dus wij willen dat wel weer. Maar…helaas niet in het weekend, zegt de ober. Bale (= o.k in het Spaans)dan maar de kaart.
We kiezen voor tong met frites. Het duurt allemaal weer lang maar er is genoeg te zien op het terras. Er komt een groep motorrijders, en er zitten 2 wielrenners, één met een helm en één met een hoofddoekje….! Wat zou Wilders daar van denken?

Wanneer onze borden komen blijkt de vis nog half rauw te zijn. Dus terug ermee.
En wanneer we het spul dan weer aangeleverd krijgen is ie prima gebakken. En ook de frietjes zijn warm, waar ik voor vreesde. De ober vraagt 2x of alles goed is.
De rekening is bijna € 20 voor bier, wijn en ons hoofdgerecht. Jippie!

We vervolgen onze weg via de A366 richting Coín. De auto geeft 18° aan, dat is nog niet eerder gebeurd! Daar doen we de bijna laatste boodschappen en als we thuiskomen is de zon overal weg op het terras en waait er een koude wind. Dus kachel aan en binnen zitten met de ruzzle, wordfeud en de boeken.