Boottochtje.

2e Pinksterdag.
We gaan naar Omis, op zoek naar de Cetina vallei. Ik heb erover gelezen in ons Kroatië boek, maar verder zie of hoor je hier nix.
In Omis zien we bij een bar een toeristeninfo teken, dus we vragen naar het park/de vallei. Met veel moeite en nadenken snapt de dame wat we bedoelen. O ja, dat is over de brug linksaf, maar haar baas komt vanmiddag tussen 14 en 15 uur, en die weet alles van de rondvaartbootjes!
We gaan eerst maar es zelf kijken, en worden direct aangehouden door een man, die vraagt of we een boottochtje willen maken. Ja, maar eerst de auto parkeren. Hierna spreken we met de man af dat we er om 12 uur zullen zijn. We gaan dan over de rivier de Cetina varen (6km). en stoppen bij een restaurant. We lunchen daar en worden dan weer opgehaald. Mooie deal. Maar nu is het 10.30 uur, dus we lopen wat rond, er is een groentemarkt en Omis heeft ook weer heel oude straatjes. Daar lopen we doorheen en stuiten op een kapperszaak. Dat is mooi voor Freek, want z’n haar hangt al bijna voor z’n ogen haha. Na de kapper gaan we een americano drinken. Dat is de internationale term voor zwarte koffie, niet zo sterk als espresso en een behoorlijke hoeveelheid.
Om 12 uur melden we ons bij de boot. Christian is de kapitein, hij is de zoon van de “bootman” en studeert voor tandarts. Het is een prachtig tochtje door de canyon, met zonnig weer en we zien de weg door de rotsen, die we gereden hebben op weg naar de camping. Het water in de rivier is helder en wisselend van diepte. Bij het restaurant stappen we uit, en Christian zegt dat we door iemand anders gehaald zullen worden, want hij moet naar college. We spreken af dat we om 14 uur weer vertrekken.
Het is een behoorlijk restaurant dat alleen uit een groot terras bestaat. Er komen groepen en op een bepaald moment is er levende muziek. Het blijkt dat er een groep vertrekt en ze worden uitgeleide gedaan door de muzikanten met gitaar en accordeon. De muziek houdt nog een poos aan, want de ene na de andere groep schuift aan aan de lange tafels. De forellen zwemmen naast het terras en als we vertrekken zijn er weer 4 minder.
Wanneer we bij ons bootje aankomen zegt een man die ernaast in een boot zit dat we nog wel even kunnen gaan lopen want dat onze kapitein “een paar minuten” later komt. Het wordt 14.30. Nou ja, de zon schijnt en we hebben vakantie. Terug in Omis krijgen we heel veel excuses van de baas, dus dan is het weer o.k. We krijgen ook het internetadres van de appartementen die hij verhuurt. Slimmerd.
Terug bij de auto moeten we 5 uur parkeren betalen. 4 kuna per uur, dus dat is wel 20! kuna=€ 2,80.