17,18,19 mei.

Vrijdag 17 mei
We willen een wandeling naar Omis maken, maar als we meer dan een half uur gelopen hebben vinden we het wel best en keren om. Dat moet maar een keer met de auto. Fietsen durven we hier niet! Het is warm en we drinken onderweg een espresso. Met een glas water. Hierna weer verder naar de camping, en we lopen langs een heel klein winkeltje met lekkere dingen. We kopen 2 kokoscakejes en ze zijn echt heerlijk.
Verder doen we weer nix, we lezen veel. Geen zin om te zwemmen.
Vanmorgen zag Freek een man lopen en zei: “Die vent komt me bekend voor.” ’s Middags ziet hij zijn vrouw, Marijke, lopen. Ik speer uit de caravan, ren er achteraan en roep haar naam. Ja, ze is het! Het zijn Jan en Marijke van de Petersburg reis. ’s Avonds komen ze wat drinken en kletsen we bij.
En hoera, het toiletgebouw vlakbij is open.
Er is muziek uit het dorp of zo en dat duurt tot 2 uur!
Zaterdag 18 mei.
Het is weer prachtig weer, de ene dag is beter dan de andere. Vooral de wind is heel wisselend. We zetten de grote luifel er weer aan, en gaan kokosdingen kopen. We lopen langs Marijke en zij wil ze ook wel hebben. Dan zet zij intussen koffie. Het winkeltje is toch weer verder lopen dan we denken, maar met een kwartier in de hete zon zijn we er. Op de weg terug komen we langs een klein fruitwinkeltje, en daar doen we ook de nodige inkopen. Terug op de camping alles neergezet, dan naar de supermarkt (want we weten niet hoe laat die sluit op zaterdag)en dan eindelijk de koffie bij Jan en Marijke. Hierna lezen we weer en ik doe wat aan het borduurwerk voor Karin. ’s Middags gaan we lekker ff zwemmen.
Er is weer muziek en nu duurt het tot 2.30 uur.

Zondag 19 mei 1e Pinksterdag.
Er staat een aardig windje, dat steeds harder wordt. De golven hebben witte kopjes. Dus…we halen de grote luifel er weer af en bergen hem nu op. Daar zijn we klaar mee. Dan de kleine er maar aan. Maar als we die met hangen en wurgen opgezet hebben waait het zó hard dat ie er onmiddellijk weer afgaat. We zijn bang dat ie anders afscheurt. Het waait als een gek en met de wind op de deur is dat lastig. We zitten achter de caravan uit de wind en in een beetje schaduw, en dan besluiten we de caravan om te draaien zodat de deur naar de andere kant staat. Zo gezegd, zo gedaan. Nu kan in elk geval de déur open staan, de ramen staan allemaal vást op een heel klein kiertje. 28° binnen.
We gaan eten in Stobrec en wanneer ik vóór die tijd even een lapje over m’n gezicht haal is het allemaal zand! Gewoon van toen we bezig waren met de luifels. Het stoof enorm, dus het is goed dat de caravan nu anders staat. We eten een visschotel en lopen dan weer terug. De wind wordt wat minder en er kunnen wat ramen open.
Gelukkig, vanavond geen muziek. De zee is een spiegel!