Omaha Beach. Dinsdag 21 juni.

Vandaag begint de zomer, en inderdaad, we worden wakker met de zon. De hele dag is het een redelijke temperatuur, zodat we bijna de hele dag zonder jas kunnen! We gaan naar Ohama beach, eerst naar het Memorial Center van de Amerikanen waar ook de begraafplaats bij is. Bij binnenkomst wordt alles gecontroleerd, het lijkt of we op de luchthaven zijn. Tas wordt geröntgened, we lopen door een poortje ... Overal lopen steeds marine-achtige mannen. Alles is in het Engels en Frans, zoals heel veel hier in deze buurt. Een enkele keer tref je een Nederlandse folder. Maar het is goed te volgen, in dit centrum zie je veel verpersoonlijkte verhalen. Foto's van gesneuvelde soldaten, en familie die over ze vertelt. Film en foto-panelen met verhalen erop. Daarna wandelen we naar het kerkhof, en ik word emotioneel. Al die mensen hebben hun toekomst opgegeven om onze toekomst veilig te stellen. Zo werd het in de film gezegd en ik vind dat treffend.
Er is een tuin van vermisten waar alle namen op een muur staan. Bij sommige namen staat een rozet, diegene is later nog gevonden en begraven. Het zijn er niet veel.
En steeds zie je de zee vlak bij. Zo bedenk je steeds hoe het hier geweest moet zijn...de hel!
Als we weer bij de auto zijn drinken we koffie. Hadden we meegenomen. Slim, naar nu blijkt. Hier geen winkel of commerciële toestanden gelukkig.
We rijden richting Point du Hoc waar een speciaal team van Amerikanen, de Rangers, tegen de rotsen geklommen zijn en zo, met veel verliezen uiteraard, dit gebied op de Duitsers veroverd hebben. De landpunt is nog bezaaid met kuilen, waar de bommen gevallen zijn. Tonnen bommen! En we zien weer de bunkers en een gedenknaald.
Hierna gaan we een stukje verderop naar het kleine museum van de Rangers. Ook weer een film en foto-panelen, waarop te zien is hoe deze mannen getraind werden in Engeland en hoeveel er afvielen vóór het juiste team van 225 man gevormd was.
Het is een indrukwekkende dag, en deze keer hebben we nergens bij de musea een toeristenwinkel gezien. Prima.
Op de terugweg kijken we nog even op camping Robinson of dat wat is voor Lizette en Kok. Naar onze maatstaven is de camping waar we nu zitten beter, maar we zullen de folder aan ze geven.
Terug op de camping lekker een kop thee en daarna dit bericht schrijven. Morgen vertrekken we en denken in de buurt van Calais te overnachten, en dan donderdag in Maasdam te arriveren.