Morella en het kasteel. Dinsdag 24 mei.

Vandaag een bezoek aan Morella, op een uurtje rijden van de camping. Een toeristisch stadje omgeven door een muur van 2 km. En bovenop een kasteel.
Onderweg zien we dat er een nieuwe weg wordt aangelegd, kilometers lang, dus je ziet steeds een stuk waar ze mee bezig zijn en dan weer een poosje nix, en dan weer een viaductje en zo verder. Je vraagt je af hoe zo’n nieuwe weg gepland wordt, door dalen en bossen en over heuvels…De huidige weg is smal en erg bochtig, dus je kunt je wel voorstellen dat men dat anders wil. Maar de route is echt mooi.
In Monroyo zetten we de auto neer en drinken we koffie.
We rijden weer verder. Hé, we zien wat koeien. Die zie je hier echt niet, net als schapen, ook heel zelden. Wel weer windmolens
Op een bepaald moment zitten we op 1200 meter, de Port de Torre Miró. Er staan dan al een poosje stokken langs de weg, voor als er sneeuw ligt dat je weet waar de weg loopt.
Op al onze tochtjes zie je veel varkensfokkerijen. Dit is het gebied van de beroemde Teruel ham. Verder heel veel olijf- en amandelbomen. Nauwelijks landbouw.
Morella ligt op een heuvel en er is geen straatje horizontaal. Heel veel trappen en hellingen, maar met de plattegrond komen we boven bij de kerk. We hebben gelezen dat het orgel en het koor heel mooi zijn dus we gaan naar binnen. Het is allemaal goud. Je kijkt je ogen uit.
Hierna gaan we de ruïne van het kasteel bekijken, die opgeknapt wordt. Bouwvakkers bezig in de brandende zon. Het is 28°. Het kasteel ligt erg hoog, en we slingeren er naar toe. Onderweg steeds bordjes in Spaans en Engels, bij donkere ruimtes. Dit was de gevangenis, dit was de keuken, maar alles wat je ziet zijn donkere hokken. Uiteindelijk, nadat we een bordje gepasseerd zijn dat aangeeft dat de komende trap 98 treden heeft (!) zijn we dan boven. Ja, over het uitzicht geen klachten.
Dan gaat het weer naar beneden, en ik heb het zó warm. Freek heeft er niet zo’n last van.
Het stokbrood en toebehoren blijft in de koeltas want we eten in het stadje. Ik ben ook hartstikke flauw. Gelukkig spreekt de serveerster Engels, want ik had bijna varkenspootjes besteld. Leuk, ik laat me verrassen, maar toch maar niet dus.
Na het eten gaan we naar de auto en via een andere route rijden we terug naar de camping.
Onderweg schuifelt er tot 2x een slang over de weg, en 1x rent er een grote groene hagedis of salamander weg. We nemen nog even een wit weggetje en zien weer een stukje buiten een dorp een veld vol zonnepanelen. We zien dit wel vaker in Spanje.
Maar dan wordt het te warm om zo langzaam te rijden en zoeken we de wat grotere weg op.
Natuurlijk kunnen we de airco aanzetten maar we rijden eigenlijk altijd met de ramen open. Heerlijk de wind om je bol.
Bij de caravan aangekomen zitten we even en doen dan een dompeltje. Om half 9 worden we in het camping restaurant verwacht voor de barbecue. Lekker makkelijk.