Lekker koel

Dinsdag zijn we aangekomen op camping Cerdeira. In de Serra do Gerês, in het noorden van Portugal. Het is hier ook warm, maar 's avonds koelt het flink af en we hebben een ruime plaats onder allerlei bomen. Als het waait storten de eikels zich op de daken, wat steeds een knal geeft. Thuis maar es kijken hoeveel putjes er in het caravandak zitten! De camping wordt voor het merendeel bevolkt door tentkampeerders, en we zien weinig buitenlanders. Alles is voorhanden, de was wordt voor ons gedaan( uiteraard tegen betaling). Er is gewoon een klein wasserijtje dat ook de spullen van het restaurant wast. Nu is het zaterdag 22 aug.In de loop van de week werd het rustiger, voor de Portugezen is de vakantie eind augustus voorbij, maar gisteren (vrijdag) liep het weer redelijk vol. We denken dat dat door het week-end komt. Ons plan is om maandag te vertrekken naar de Noordkust van Spanje. Ook daar heeft iedereen nog vakantie, maar er zijn ook veel campings, dus ergens zal wel een plekje voor ons zijn. En afhankelijk van hoe het ons daar bevalt, blijven we kort of wat langer. Gisteren hebben we een bochtig tochtje naar het stadje Gerês gemaakt, en ja hoor, hier vonden we ein-de-lijk de camping waar we zo'n twintig jaar geleden geweest zijn! Afgrijselijk, onherkenbaar. We stonden toen met onze vouwwagen op gras aan een riviertje. Nou, het riviertje was er nog, maar geen gras, wel zandachtige grond en caravans met 10 cm. ruimte ertussen!! Nog nooit zoiets gezien, zo opgepropt stond alles. Jammer dat ik daar geen foto van gemaakt heb. Het stadje was ongelooflijk druk en toeristisch, er zijn ook thermaalbadhuizen, ik denk dat dat ook extra drukte aantrekt. We hebben vervolgens een stukje verderop, waar de auto geparkeerd stond, heerlijk in de schaduw kip, patat en salade gegeten. Daarbij een kannetje wijn en 1 1/2 ltr. water, daarn een koffie. Rekening € 22,50. Dat zijn leuke dingen. Terug naar de camping via een wat bredere weg kwamen we door Sâo Bento waar het errug druk was en allerlei slingers boven de straat hingen. Eén of ander heiligenfeest, dachten wij. Er was ook een toeristisch marktje met tien dezelfde standjes met honing in alle sooren potten die je maar bedenken kunt. Hier kochten we een stukje honingzeep voor Karin en Lizette.
Vanmorgen de was laten doen, die nu hangt te drogen. We doen lekker nix, een lekker boek en vanavond uit eten in een onooglijk restaurantje in het dorp. Wel witte tafelkleedjes gezien, verder is het afwachten. Meestal hebben ze dan ook geen andere menukaart dan Portugees, maar we leren het al aardig. Van de week pruimen gekocht, maar ze zien er niet uit als ónze pruimen en ze blijven keihard, dus ik dacht al dat het iets anders was. Maar gisteren zag ik ze ergens anders en toen bleken het toch pruimen (ameixas) te zijn. Nu maar wachten tot en of ze eetbaar worden.