Dinsdag 11 juni.

We gaan met een stel mensen het museum bezoeken dat gaat over het communisme vanaf 1945. Op de fiets.
Uiteindelijk gaan er 2 taxi’s en Jan en Jannie en wij op de fiets. Lekker georganiseerd! 400 meter voor het museum stopt één van de taxi's ermee. Dus dat werd een stukje lopen...
Het museum is van 2014 en is klein. Er wordt een film gedraaid over terechtstellingen etc. en er hangen foto’s van mensen die overleden/geëxecuteerd zijn of geleden hebben onder gevangenschap en marteling. De achterkant van het gebouw bestaat uit cellen die gebruikt werden voor de politieke gevangenen, voor verhoor en marteling.
Ik heb het al snel gezien, wat een vreselijke verhalen, ik word er misselijk van.
Er is geen uitleg over wat het communisme is of zoiets.
Maar het is goed om hier een museum over te hebben, om het verleden niet te vergeten.

We fietsen met z’n 2en terug, want Jan en Jannie moeten een kapper zoeken en nog zo wat.
Terug op de camping gaan we meteen weer weg, we gaan eten bij één van de restaurants waar we gisteren langs kwamen.
Freek ziet een aanwijzing naar een restaurant linksboven. Vooruit, even een klimmetje en we zijn er. Fietsen onder de boom in de schaduw, en dan een paar trappen op. We zien een terras in de schaduw. We passeren een bassin waarin grote vissen zwemmen. Die kun je dus bestellen.
De kaart is in het Albanees, maar gelukkig is er weer wifi (onze bundel geldt pas weer in Italié) dus de vertaalapp is weer nuttig.
De kok komt met een groot bord met allerlei vissen erop. Een moot zalm, iets uit zee (zeebaars?) iets uit het meer en schelvis.
Ik neem de zeevis en vraag of ik filet kan krijgen. Dat kan. We nemen een Griekse salade, Freek neemt vlees. Er komt een soort rond brood, in het midden overgoten met iets wit vloeibaars. Heel lekker, vgls de ober. Wij denken er anders over. We hebben ook genoeg, ik krijg de vis gefrituurd, de kop en graat aan elkaar erbij geleverd, ook gefrituurd.
We eten heerlijk, met uitzicht op het meer en een lekker windje.

Terug op de camping komt Henk met z’n gereedsschapskist want er is gezien dat het linkerachterlicht van de caravan het niet doet. Er wordt het nodige werk verricht, er is door de vorige eigenaar blijkbaar ook al mee gerommeld, er gaat een nieuw lampje in en hoepla…hij doet het weer. Voordeel van de groep!

Om 17 uur zitten we bij elkaar, opgepropt in de schaduw, met een drankje, voor de routebespreking. Er zijn geen bijzonderheden. Ko en Arian en wij zijn kwartiermaker en zullen om 8 uur vertrekken. De groep wordt niet vóór 16 uur verwacht. We weten niet hoe lang we voor de grens zullen staan. Als we veel eerder klaar zijn, sturen we Petra een app. Die heeft internet en kan het de anderen vertellen.
En als je eerder bent en het SKC bordje hangt aan het hek, mag je ook naar binnen.