2 mei. Naar Pontchateâu.

Het is koud en windstil als we opstaan! Maar een zonnetje is aan het opkomen.
Rond 10.30 uur rijden we dan van de camping weg, en het is ongeveer 3,5 uur rijden naar de volgende camping.
Altijd weer spannend waar we terecht zullen komen..
De Tomtom geeft aan dat er over 54 km. file is. Naar mate we dichterbij komen, wordt die steeds langer. 25 min. oponthoud. Dus besluiten we de omleidingsroute die Truus ons levert, te volgen. Dat scheelt ons een kwartier en we hoeven niet in de file te staan. We gaan van de weg af en volgen een weg door wat dorpjes, om een eind verder weer op de N165 uit te komen. We rijden zo’n 200 km. op deze weg, bijna tot de camping!
Er is verder geen oponthoud en om 14 uur rijden we Domaine du Deffay op. Het is een echt landgoed, de camping lijkt wel een park! Met bloemperken, grasvelden, een meertje en bomen. En héél ruime plekken.
Het kantoor zit dicht, tot 17.00 uur!? Maar de eigenaresse komt ons tegemoet lopen. De camping is gisteren open gegaan, en net vóór ons is een Engels stel gearriveerd, dus zijn wij de 2e bezoekers.
We kiezen één van de vele mooie, vlakke plaatsen. Het is nog steeds droog, maar toch te fris om buiten te zitten.
We rommelen wat en gaan later boodschappen doen bij de Intermarché, die Truus ons aangeeft.
We zitten bij Pontchateâu, maar ons campingadres is Sainte Reine de Bretagne.
In de supermarkt is er geen behoorlijk brood, dus dat halen we op de terugweg bij de bakker waar we langskwamen.
Nu aan Truus vragen waar we kunnen tanken. O, bij Leclerq, hier 5 min. vandaan.
En nu niet voorbij de bakker rijden, dus ff opletten. Ja hoor, mooi brood gekocht. Maar het betalen gaat heel apart.
De winkelmevrouw slaat het bedrag op de kassa aan, en dan is er op de hoek van de toonbank een apparaatje waar je je tientje inschuift. Ff wachten, en dan komt er links wat kleingeld uit een vakje en rechts schuift je een vijfje tegemoet.
Nog nooit gezien! Verdikkie, wéér geen foto.
Wanneer we naar bed gaan is dit sinds lange tijd een droge dag geweest.