Maandag 27 april. Koningsdag.

We hebben in één van de folders gelezen dat je een 4x4 tocht van 3 uur kunt boeken.
Die rijdt in het gedeelte van het park dat la Ranã heet. De Spaanse Serengeti.
De tocht gaat ’s morgens vroeg of ’s middags tegen de schemering. We denken dat we dat laatste maar doen want ’s morgens is het hartstikke koud. Om 10 uur nog maar 10°.
Het sanitair op de camping is brandschoon. We lopen de 70 traptreden naar boven (2 trappen van 35 treetjes), poetsen ons en vertrekken dan om naar het bezoekerscentrum te gaan. Helaas, de Wifi ligt er sinds gisteravond nog steeds uit.
We rijden via het dorp waar we naar de bakker gaan. Nee, Freek mag van mij niet de steile helling af, want dan verzeil je in allerlei kleine gekke straatjes.
Dus rijden we buitenlangs en parkeren daar de auto ergens.
Nu nog bedenken waar we gisteren dat bakkertje zagen. Ik vraag een vrouw en die zegt: ”Hier” en duikt meteen een winkeltje in. Volgens het opschrift is het een tijdschriften zaakje maar we duiken er maar achteraan. En ja hoor, achterin staat een mand met stokbroden.
We hebben een mooie tocht van zo’n 30 km. door het park en zijn er dan uit zonder een centrum gezien te hebben. We zitten in Retuerta del Bullaque. Verkeerde richting gegaan.
Hier maar koffie drinken dan. In de bar krijgen we een muffin bij de koffie geserveerd. Lekker. Freek betaalt € 2,20.
We vragen naar het bezoekerscentrum en worden verwezen naar een gebouwtje dat dicht blijkt te zitten. En onze kaarten heb ik in de caravan laten liggen! Met de atlas begin je niet zoveel, omdat het erg kleinschalig is uiteraard.
We rijden dan maar terug naar de camping, en dan blijkt dat we een andere weg hadden moeten nemen. Vanmiddag nieuwe poging.
De Wifi doet het weer, hoera.
De zon is er af en toe, maar het blijft 16°. Uit de wind is het heerlijk, maar dat is moeilijk.
We eten ons stokbroodje lekker buiten, nadat we het binnen hebben klaargemaakt. Anders waait het weg haha.
We rijden nu op de goeie manier in een goed half uur naar het bezoekerscentrum. Via een eindeloze asfaltweg, daar zijn ze hier goed in. In het park is een ooievaars observatorium, allemaal vrij lage palen met nesten en veel daarvan bewoond. We zien ook regelmatig ooievaars vliegen.
In het bezoekerscentrum spreekt de dame alleen Spaans. En alle bij- en onderschriften zijn ook alleen in het Spaans.
Ik leg uit dat we een 4x4 tocht willen bespreken maar dat we dat dan maar op de camping doen omdat ze daar Engels spreken. Maar de dame zegt dat ze bij het “4x4 bureau” ook Engels spreken. Maar dat is pas open om 16 uur, dus nog een kwartiertje wachten.
We lopen de video ruimte in, maar daar gebeurt nix. Ik vraag de dame of we de video mogen zien. Ze roept iets naar andere bezoekers die aan komen lopen en dan wordt de video gestart. Mooie beelden van het park en wie en wat er allemaal te vinden is.
Na 10 minuten is het afgelopen, we lopen nog wat rond en dan gaat de dame bellen.
Ja hoor, een Engels sprekende mijnheer, en we spreken af voor morgenavond 18 uur.
Op de parking bij het centrum.
We rijden naar de camping waar we heerlijk in de zon zitten en Freek nog ff op het terras z’n tablet beheert.
De Wifi is alleen op het terras dus moeten we daarvoor 77 treetjes op. Dus benutten we het als we tóch weggaan.