Donderdag 23 april.

Het zal vandaag 23° worden en we willen een wandeling doen naar Castelo. Door het binnenland. In de map zit een routebeschrijving. Een uur lopen.
We moeten dus niet te laat weg anders wordt het te warm.
Eerst de was in de machine en douchen. Ik kies het verkeerde programma en volgens het lijstje doet de was er nu 3 uur!! over. Ik krijg hem niet gereset en loop naar Dolf. Ja, helaas, hij kan er ook nix aan doen. Misschien kan ik iemand vinden die de was er voor me uit wil halen.
We gaan maar ontbijten (voor de eerste keer buiten!) en dan zien we wel. Als ik na een uur terugkom is de machine bezig aan z’n laatste centrifuge. Hoera, voor nix zorgen gemaakt.
We trekken de wandelschoenen aan, flesjes water mee en om 9.30 lopen we.
Via karresporen, bij het huis met het hek rechtdoor, bij de stapel stenen linksaf enz.
We moeten via de heuvel en af en toe is het flink klimmen. De ondergrond is rotsachtig dus opletten dat je niet zwikt. Het is een prachtige wandeling, de brem bloeit uitbundig en het ruikt overal heerlijk. Je bent helemaal “van de wereld”. Het laatste stuk gaat bergafwaarts, en hoera, daar springen weer een paar blaffende honden om ons heen. We lopen stug door maar het kippenvel staat op m’n armen. Boven ons staat er nog een stel te blaffen. Die zitten hopelijk achter een hek.
Beneden aangekomen is er de asfaltweg. Daar is een cafeetje dus strijken we neer voor koffie. Het is 10.35 uur dus dat hebben we netjes gedaan. Af en toe gestopt voor een foto of drinken.
Nu moeten we ff plannen. Als we naar het stadje doorlopen (dat we gisteren al bezocht hebben) en we drinken daar nog iets, is het al snel te warm om terug te lopen. Dan moeten we met de taxi. De kosten zijn het niet (€ 8,-) maar we besluiten nog een koffie te nemen en dan terug te lopen. Zo gezegd zo gedaan. Freek rekent voor 4 grote koffie € 2,40 af.
Nu is het eerste stuk flink steil, maar het allergrootste stuk gaat heuvelafwaarts.
De honden zijn nog uitbundiger dan op de heenweg, maar ik heb een steen opgeraapt voor het geval dát. Een klein mormel probeert tegen Freek op te springen maar die geeft hem een schop. Portugese honden zijn niet te vertrouwen, vandaar. Op de camping is de was droog. We doen zonneschermen over de ramen en nemen ons gemak ervan. Maar dan bedenk ik dat ik beter nu kan koken dan vanmiddag want dan is het veel warmer in de caravan, die in de volle zon staat.
Dus weer bezig. Als we gaan eten is het binnen 27°, dus net op tijd klaar.
Uiteraard eten we buiten in de schaduw.
Verder doen we nix, behalve dit verslag tikken in de koelte van het internet/bibliotheek hokje. En alle foto’s erbij prutsen.
Morgen vertrekken we naar camping Merida in Spanje. En daar gaan we de stad bekijken die heel oud moet zijn met een mooi amfitheater.
Geen idee of we daar internet hebben.