De Kornati eilanden.

We vertrekken om 9.00 uur met de boot uit Biograd voor een dagtocht rond de Kornati eilanden. Deze 150 eilanden liggen ten westen van Kroatië en zijn gedeeltelijk nationaal park. Ze variëren in grootte van héél klein tot langgerekt.
Vannacht heeft het erg geregend dus we wisten niet of het feestje doorging want met slecht weer wordt de tocht afgeblazen. Maar nu is het droog, gelukkig.
Het is erg koud op de boot, hoewel de zijkanten met plastic ramen zijn gesloten. Maar er is geen zon en veel wind. We zijn er al wat op voorbereid, dus ik heb een hemd aan, een bloes, vest en jack. Jeans, sokken en sportschoenen. We varen nog maar net en er komt een blad langs met een bekertje schnaps en een koekje. Even later een bekertje met iets dat ze koffie noemen. Lauwe zwarte drab met suiker…brrr.
De hele dag kun je water, fris en rode wijn pakken. Er staan altijd bekers op het blad. En we krijgen een lunch met vlees, vis en salade, is ons gezegd. Op een gegeven moment gaat het verrukkelijk naar gebakken vis ruiken, en ik wil wel lunchen. Maar het is pas 10 uur.
Wanneer we al een heel stuk op weg zijn, komt de hostess ons vertellen dat we niet aan de buitenkant van de eilnden zullen varen (dus op volle zee) omdat de wind te hard is. Volgens ons en anderen is het gewoon een smoes, maar ja. Jammer, dan zien we de witte kliffen niet, en ook schommelen we dan niet erg met de boot. Maar hierdoor gaan we wél mooi eerder lunchen. Om 12 uur legt de boot aan en komen de eerste borden rond. Een stuk kipfilet, een makreel en salade. Heerlijk. De gewone kropsla en ijsbergsla zie je hier eigenlijk niet of nauwelijks, er wordt heel fijn gesneden kool voor gebruikt. We smullen, en als er langsgekomen wordt voor nog een stukje kip en vis, zijn we van de partij.
Hierna zijn we vrij tot 14.30. Normaal ligt de boot 2 uur stil, maar omdat we nu niet “ buitengaats” gaan blijft er tijd over. Intussen is de zon gaan schijnen en is het prachtig weer geworden. We gaan naar het zoutmeer, dat vlak achter de zee ligt, maar geen open verbinding heeft. Ik lees dat het in de ijstijd gevormd is, en door het karstlandschap gevoed wordt met zeewater. Het is niet diep en dus niet zo koud, en je kunt er in zwemmen, wat vooral veel jongens en mannen doen. Wij maken het ons gemakkelijk en lezen en puzzelen. Totdat we een stijve kont krijgen en een stuk gaan lopen, naar boven waar je de kliffen kunt zien.
Om 14.30 vertrekt de boot weer. We zitten nu boven in het zonnetje, en alles is nu veel mooier en beter te zien. Het is een prachtig gezicht, al die puntige, vaak kale bergachtige eilanden. Maar ja, op een gegeven moment is het wel veel van hetzelfde, dus ik pak mijn boek (leve de E-reader) en Freek z’n Sudoku. En na een poos in de zon is het te warm en genoeg geweest, en zakken we naar de koelte beneden. Om 16.30 zijn we terug in de haven. Dik tevreden. We kunnen ons zó voorstellen dat Freek en Karin het hier geweldig vinden met hun boot!
We willen nog even bij de Konsum brood kopen, maar die heeft een briefje op de deur dat ze alleen ’s ochtends open waren. Nou ja, dan maar de bakker in het dorp. Op de camping horen we waarom de Konsum dicht was. Het is Corpus Christi, Sacramentsdag en dus een feestdag.
Na even gezeten te hebben wordt Freek onrustig en haalt de luifel eraf. We trekken morgen weer verder. De zon verdwijnt en het wordt koud en donker, dus ook nog snel het grondzeil weg en de stoelen in de auto. Precies op tijd, want het gaat weer es regenen. Maar niet erg en niet lang.
Morgen willen we naar camping Plantaza in Starigrad, bij het Paklenica park. Volgens Truus is het een uur rijden(!) dus we hoeven niet vroeg weg, al doen we er met de caravan wat langer over.