Naar camping Split.

We hebben een kleine camping gevonden op internet, camping Sirena in Omis, even onder Split. En als we dat nix vinden hebben we een tweede optie, Vrijana Belvedere bij Trogir, boven Split.
De rit is mooi, bergachtig en erg bochtig, langs de zee. Na een poos kunnen we de snelweg op, dat doen we toch maar, maar dat blijkt een piepklein stukje en vervolgens rijden we kílometers door allerlei gehuchten, om tenslotte op een heel nieuwe snelweg uit te komen. Dat rijdt dan wel weer lekker door. De auto geeft 22° aan, er staat een stevige wind. We pauzeren bij een tankstation waar net een bus gearriveerd is. Dat wordt in de rij staan om een broodje te kopen, ja dág, we hebben nog brood en smeren dat dan lekker in de caravan. Even 2 pootjes uitdraaien en we hebben weer ons eigen huisje gecreëerd. Het tankstation ligt hoog in de bergen en je ziet dat ook aan de temperatuur. Die is naar 19° gezakt. Maar als we rijden stijgt ie weer. Wanneer we van de grote weg afslaan naar Omis hebben we een aantal haarspelden te gaan. Rustig aan dus. Truus raakt weer in de war, en wij weten het ook niet meer. Na 3x vragen geven we het op en rijden door. Dan maar naar Belvedere. Maar het is warm en we hebben eigenlijk geen zin om nog 30 km. te rijden. De stemming is ook niet meer je-van-dat. Dan zoeken we camping Split in Stobrec op in ons boek. We zitten er vlakbij, zegt Truus, dus dat treft dan weer. Linksaf naar Stobrec, en daar zien we wel een campingbordje maar geen naam. En in plaats dat we nou ff stoppen…dus rijden we door over de boulevard en belanden in een klein straatje. Waar we niet door kunnen! Jaha, zegt Freek, Truus zegt nog 60 meter. Ja KIJK DAN!! We kunnen zo toch niet verder. Een automobilist die ons tegemoetkomt houdt een heel verhaal in het Kroatisch (denk ik) en zegt “rückwarts”. Dus stapt Freek uit en op zijn aanwijzingen rijd ik de caravan een stuk achteruit en een bochtje om zodat we kunnen keren. Dit gaat gelukkig vlekkeloos en we rijden weer over de boulevard terug naar de camping, die camping Split blijkt te zijn.
We krijgen de plattegrond mee en zoeken een plek uit op deze grote camping aan zee waar we goeie verhalen over gehoord hebben. Ik wil in elk geval vlak bij zee staan en er uitzicht op hebben. We vinden een mooie schaduwplek, en ook nog een andere die niet op zee kijkt.. Terug op het kantoor blijkt de eerste plek gereserveerd te zijn, en als we doorvragen kunnen we ook nog een plek aan zee krijgen maar die is ver van het toiletgebouw. In de volle zon. We overleggen en kiezen voor de zonplek. Tenslotte is het niet smoorheet (23°)met een fris windje, dus ’s avonds koelt het lekker af. We krijgen een armbandje met een chip, waarmee je de douche kunt activeren. We willen graag internet en dat krijgen we 24 uur gratis. Voor elke laptop een code, dus dat is leuk.
Wanneer we geïnstalleerd zijn is alle inspanning van de reis weer vergeten en genieten we van het uitzicht en de kabbelende golfjes vlakbij. We snappen niet dat we de kleine camping niet konden vinden, maar vinden het wel best zo.
We eten een pizza in het restaurant, en ik vraag bij de receptie munten voor de wasmachine. Helaas, die is buiten gebruik. Maar er is iemand die de was voor ons doet. Naar de receptie brengen en dan komt het goed. O.k., morgen maar meteen doen want de onderbroeken raken op.
We zijn allebei moe, Freek z’n bol is ook niet zo goed en we liggen om 21.15 uur plat!