Mostar.

Gisteren is er een jong Tsjechisch stel met een tentje gekomen. Omdat het een warme dag zal worden gaan we vroeg met de auto naar Mostar. We zijn er al vóór 9.30 uur en het is nog heel rustig. We staan vlakbij de oude brug geparkeerd. Het is toch wel een gek idee dat we nu hier staan, waar we thuis zoveel over gehoord en gelezen hebben. De stad is ONTZETTEND toeristisch, heel leuke oude straatjes maar die zie je haast niet doordat er overal kleine souvenirwinkeltjes met blingbling en prullaria staan. Twintig jaar geleden had ik dat waarschijnlijk nog prachtig gevonden, oorbellen en armbanden en tassen, nou ja, net als in de Turkse straatjes in Sarajevo.
We drinken af en toe koffie en water (je krijgt hier altijd een glas water bij je koffie) en bekijken 2 moskeeën. Eerst de Hazdi-Kurt/Tabacia moskee die gebouwd is door de man die ernaast een leerfabriek had. De kaartjesverkoper vertelt: “De mensen die daar werkten roken niet zo fris en werden scheef aangekeken in de moskeeën, zodat deze man besloot een eigen moskee te bouwen. Tabacia betekent leer.” Er is een trap in de ruimte gebouwd die nergens heen gaat, daar blijkt de imam z’n preek te houden. Die staat dan schrijlings op die trap of zo. Zal wel geen lange preek zijn!
We kopen hier wat ansichtkaarten, die eruit zien of ze daar al 5 jaar hangen, maar vooruit. Voor postzegels moeten we dan weer naar het postkantoor.
Met hetzelfde kaartje kunnen we de Karadjoz-Beg moskee bekijken. Die ziet er een stuk beter uit en heeft een minaret die we beklimmen. Heel smal en flink klimmen uiteraard. Maar dan een mooi uitzicht over Mostar.
Uiteraard zijn deze gebouwen ook flink beschadigd geweest in de oorlog, maar nu weer gerestaureerd. Overal zie je ook weer hoe heftig het hier geweest moet zijn, en hoeveel er alweer opgeknapt is. Uiteraard proberen oude vrouwtjes ons gehaakte kleedjes te verkopen maar verder worden we niet lastig gevallen. We lopen nog even over de markt die we van boven zagen, maar dat is haast nix. Wat verlepte groenten en natuurlijk de tassen, petjes etc. Een man heeft wat flessen drank staan, en we kopen een fles vijgenlikeur maar wel wat sterker. Thuis verbazen we ons over de felrode kleur, nou ja, zeker een soort rode vijgen haha. Wel lekker, maar rustig drinken en niet teveel!
Het is intussen erg druk geworden. Hordes mensen, veel groepen met gids. Wij houden het voor gezien. kopen een schilderijtje van de brug om aan onze “vakantiemuur” te hangen waarbij de verkoper ons te weinig geld terug wil geven (zijn we voor gewaarschuwd) omdat je hier met euro’s, kuna’s en Bosnische marken kunt betalen. Dus je moet goed weten wat je geld waard is.
Bij de caravan gekomen trekken we ff iets anders aan en lopen dan naar de overkant om forel te eten. Van het zelf bakken gaat niets komen! Lekker is het. Er staat ook een specialiteit van vleesschotel op de kaart, dus die is volgende keer aan de beurt.
De rest van de dag brengen we lekker lui door met lezen en naar de overkant kijken. Er komt een Duits stel met een vouwwagen.
Om 19 uur begint er harde muziek te klinken uit de bar. Dit blijft de hele avond zo, en we verbazen ons omdat het gisteren zo rustig was. Veel geschreeuw (maar dat doet iedereen hier). Om 24 uur besluiten we toch maar naar bed te gaan.