Nigardsbreen

We willen nog een gletsjer gaan bekijken en dat is de Nigardsbreen. De meest toegankelijke gletsjer waar mensen tochten op kunnen maken met een gids. Je kunt er ook een stuk onder langs lopen en we denken dat dat wel leuk is. Niet geschikt voor mensen die slecht ter been zijn, maar wij zijn jong en Hollands nietwaar?
Dus rijden we een stuk van de Sognefjellet, de hoogste bergpasroute in Noord Europa.
Maar zo ver komen wij niet, het blijft allemaal redelijk laag tot de Nigardsbreen.
We parkeren de auto en nemen onze stokken maar weer mee. Voor ons loopt een groep die het ijs opgaat. Ze dragen ijzers die ze straks onder hun schoenen doen, en een kleine houweel.
Eerst ff door wat sneeuw, oeps, dat is glad. We prikken onze stokken stevig in de grond en gaan verder. Dan komen er groooote stenen, er gaat een trap overheen en dan weer die stenen en weer een trap. Als je verder door loopt bereik je op een gegeven moment de sneeuw, en dat is super. Ik vind het eng en soms gaat het op handen en voeten. Na een kwartier wil ik niet meer verder, het moet wel leuk blijven Freek vindt het best en we gaan terug. Ik heb de smoor in, er zijn veel jongeren die met gemak over de stenen lopen en springen, en ik voel me een oud wijf (ja, dat ben ik ook, ik weet het, maar ik wíl het niet). Maar goed, we hebben de gletsjer gezien en bewonderd, en we gaan naar het infocentrum. Het mooie gebouw is deze winter afgebrand en er is nu een noodgebouw. We nemen lekker koffie met een wafel en we kopen een prachtig boek over Noorwegen met veel foto’s en beschrijvingen. In het Nederlands, jawel.
Op de terugweg eten we ons broodje op een bankje in de zon bij Hafslo. Daarna lekker naar de camping.