Dinsdag 23 mei. Laatste examen Anouk.

Het wordt warm vandaag. We gaan redelijk vroeg op pad, want we gaan weer een stukje langs de Rhône fietsen. Richting Valence.
O ja, Anouk is de vriendin van Niels.
Na een half uurtje rijden komen we in La Voulte-sur-Rhône. Hier parkeren we in de schaduw en drinken eerst koffie bij de bar op de hoek. Niet te geloven, € 2,20 voor 2 koppen!
Freek maakt de fietsen weer klaar en daar gaan we. Het wordt vandaag 28°!
Na een beetje speurwerk zitten we om 10.30 uur op de route.
We fietsen langs het water, meestal in de schaduw van alle bomen die langs het water staan.
We zien een paar zwanen met 4 hele kleintjes, we rijden langs een waterkrachtcentrale of zoiets, we steken de Rhône over en gaan aan de andere kant weer verder.
Valence is 18 km. fietsen, nee, dat gaan we niet doen.
Om 11.15 besluiten we om te keren, het is harder gaan waaien en terug hebben we lekker windje mee. Het is heet op de stukken waar geen schaduw is.
En dan zitten we achter een tractor die het fietspad veegt. Veel stof, dus we blijven er maar een eindje achter. Dan stopt hij, en kunnen we er langs. Merci, monsieur.
Om 12 uur zijn we terug bij de auto. Ik heb helemaal slappe benen, zeker toch weer te hard gefietst.
Wanneer de fietsen weer te ruste zijn gelegd in de auto, gaan we een restaurant zoeken. Ik wil een salade! Maar in het dorp zien we nix, we zullen wel niet de goede straten pakken in de hitte, want we zien wel aanduidingen.
Het is wel best, we gaan naar de auto en vinden via Truus een restaurant op de route. In Allex.
Heerlijk op een schaduwterras, Freek neemt het dagmenu en ik vraag of ik een salade kan krijgen.
Dát moet ff aan de chef gevraagd worden. Ja, een caesarsalade. Helemaal goed.
Op het bord waar het menu opstaat, staat bovenaan: assiette Anglaise.
Ik vraag dat later op de camping na en het betekent: mix.
Ja, Freek krijgt alles op één bord:
Plak rosbief van het varken, van de kalkoen, salade, gebakken krieltjes met een kommetje saus.
Het ziet er heerlijk uit. Mijn salade ziet er ook heerlijk uit, maar is geen caesar. En drijft in de saus.
Maar we smikkelen alles lekker op. Het toetje is perziksoep met ijs.
Dunne schijfjes (harde) perzik drijven in een soort zoete siroop, en daarop een bolletje perziken ijs.
Wel lekker, en fris. Kleintje koffie toe, helemaal goed. We zitten hier heerlijk, af en toe een windje.
Hierna gaan we naar Montoison, kennismaken met de eigenaar van de caravanstalling.
We komen voor een groot gesloten hek. Maar na op de bel gedrukt te hebben schuift het open en komt er iemand aanlopen. Het is de baas. In mijn beste Frans vertel ik wie we zijn en wat we komen doen. Hij neemt ons mee naar de stalling, propvol caravans en zand op de vloer. Of een zandvloer.
Hij vertelt dat er 200 caravans gestald worden, waarvan 100 via Dries, onze contactpersoon in Nederland. Hij laat ons een lijst met namen zien, en ja, de onze staat er tussen.
We zeggen dat we ergens in de 2e helft van juni de caravan komen brengen, maar dat we de precieze datum via Dries doorgeven.
Zo, nu naar de caravan, 20 minuten rijden. Theedrinken en een duik in het zwembad.
Freek haalt de stroopwafels uit de auto!! Sh…..die waren voor de stallingbaas. En 27 mei is de verloopdatum. Dag hoor, we gaan ze morgen nog maar ff brengen.