Zaterdag 29 april.

Het is prachtig weer als we opstaan. Heerlijk, beddengoed buiten luchten en een wasje draaien. Freek spant een waslijn, en de overhemden bollen en flapperen in de wind. Het waait dus wel flink, maar we zitten toch bijna een uur in de zon. Alles gaat gemakkelijker als het zonnetje zo schijnt.
’s Middags doen we een tochtje naar de menhirs, aan de rand van Camaret. Een grote cirkel met heel veel stenen, van klein naar groot.
De zon is dan allang weer weg en het is er berekoud met die snijdende wind dus we blijven maar even. Dan nog maar es naar de winkel, want maandag is het 1 mei en werkt niemand.
En dan ’s avonds! Waar ik me al een tijd op verheug, gaan we nu doen. We bestellen in het kleine restaurantje, Le Langoustier, een plateau de fruits de mer…
Wanneer we over de boulevard lopen is het vloed en liggen alle drooggevallen bootjes heerlijk te dobberen.
Ik heb veel positieve reviews gelezen, dus we durven het restaurantje aan.
Het heeft een beetje een huiskamer sfeertje. We zijn voorlopig de enige gasten.
We krijgen een bak warme, gekookte mosselen en een grote schaal waarop ijs ligt, en daarop een heleboel grote garnalen, langoustines, schelpen (met iets erin), grote slakken, kleine slakjes, oesters en een krab. Daarbij een fles witte wijn…genieten.
Eigenaar Thierry is vriendelijk en behulpzaam. Regelmatig vernieuwt hij de schaaltjes met lege schelpen.
Ons bestek bestaat uit een notenkraker (voor de krabbenpoten), een smal spateltje met een paar tandjes aan het eind om de slakken uit hun huisje te trekken, een héél dun dingetje om de kleine slakjes uit hun huisje te peuteren en een soort gebakvorkje om de oesters van hun schelp los te maken voor je ze op kunt slurpen. Uiteraard wordt het een heel handwerk gebeuren, dus servetjes zijn er ook, evenals een citroendoekje.
Intussen zijn er nog wat gasten binnengekomen.
Wanneer ik denk klaar te zijn, komt Thierry mompelend en hoofdschuddend bij me staan. “Kijk nou, die krabbepoten, die kun je niet wegdoen!” Het zijn de laatste kleine stukjes, en volgens mij kun je daar nix mee. Maar hij doet voor hoe je ze tóch nog kunt openmaken met de notenkraker.
Nou ja, oké dan maar, ik pruts nog wel even verder. Maar veel levert het niet meer op.

O, ik vind dit zó leuk. En lekker. Echt genieten!
We nemen lekker ook nog een dessert, kan ons het schelen. Grand gourmand, koffie met een kleine crême brulee, chocomousse en een heel luchtig stukje gesuikerd bladerdeeg.
We beloven Thierry dat we hem op internet zullen aanbevelen, dus zal ik iets op Tripadvisor zetten.