Donderdag 9 april.

Het heeft de hele nacht afwisselend geregend en gestortregend. Met de paraplu naar het toiletgebouw vlakbij.
Ernst probeert met z’n beproefde methode met de gasbrander de kauwgom uit m’n broek te halen, maar helaas. Hij zegt dat een goede stomerij het er uit krijgt. Mijn favoriete Gerry Weber jeans! Hier ligt een taak voor jou, Diane! Red mij, of liever mijn broek…
We gaan naar Sâo Pedro de Corval, het stadje met héél veel keramiek bedrijfjes. We hebben er 4 jaar geleden een leuk winkeltje ontdekt, en gaan nu op zoek naar een fruitschaal voor Karin, die beloofd is als verjaardagsgeschenk.
We gaan binnendoor over de brug over de Lucefit rivier, die met Europees geld is aangelegd om de dorpen te verbinden. Het wegdek op de brug en 200 meter ervóór en erná zijn mooi geasfalteerd, maar bizar genoeg is het daarna nauwelijks te berijden. Heel smal en grote kuilen. Na ± 5 km. bij het volgende dorp wordt het weer redelijk.
We drinken onderweg bij een cafeetje koffie. € 1,20. Met ieder 2 zakjes suiker. In Corval hebben we geen idee meer waar ons winkeltje was dus zetten we de auto neer bij een keramiekzaakje. Maar het ziet er niet bijzonder uit dus we gaan eerst bij de andere zaken kijken. We vinden ons winkeltje niet helaas, en na 4 zaakjes beken te hebben zonder bevredigend resultaat kijken we dan toch maar even in het zaakje bij de auto. Als we binnenstappen zien we de pottenbakker aan het werk, en allerlei onbewerkt spul.
Maar daarachter is de showroom. En eureka! Karin, we hebben iets voor je gevonden.
Handgemaakt en handbeschilderd.
We gaan terug via een andere route (het is nog steeds 13°) en drinken nog een koffie langs de weg een stuk voor Terena. Daar staat bij de tapas een schaaltje rijst met garnalen. Zullen we? Ja, we doen het.
De dame warmt het op en we krijgen samen een flink schoteltje. Heerlijke rijst met veel knapperige garnalen. En de smaak is niet goed thuis te brengen. Paëlla achtig, zeggen we maar. We rekenen totaal € 2,20 af. Het blijft leuk…
Terug bij de caravan wordt het al snel droog. Het handdoekenrekje kan weer buiten de luifel gezet en de zon gaat schijnen.
We gaan een stuk lopen. Via het karrenpad en door de heuvels. Het is warm uit de wind. We willen de route een beetje afsnijden maar lopen overal langs hekken waar we niet overheen kunnen. Uiteindelijk aan de zijkant door het korenveld en dáár houdt aan het eind het hek op en komen we op de weg naar de camping. We hebben een goed uur gelopen, lekker.
We kunnen buiten zitten, de zon is er met wolken. Als ik naar m’n lichte broek kijk… o néé hè? Allemaal zwarte vegen! Dat is in het korenveld gekomen, waar we door allerlei zooi gelopen hebben. Morgen in de was! Met anti-vlekken spul.
Vanavond gaan we uit eten op de camping.
We eten binnen in de “lounge”. Met 9 personen gaat dat net. Het is weer een feestje zoals altijd. En leuk om andere mensen te ontmoeten.