Maandag 30 maart.

Het heeft vannacht af en toe gestortregend, en het miezert als we om 7.45 uur opstaan.
Krenten/mueslibol en een kop koffie, en dan op naar het toiletgebouw.
Alles wordt een beetje vergane glorie, maar de douche is in elk geval lekker warm.
Gisteren hebben we al afgerekend dus we pakken het boeltje weer in en rijden om 8.45 weg.
We rijden vrijwel de hele weg tol, en het is vreselijk weer. Gieten en miezer wisselen elkaar af, en het is een route vol vrachtwagens (wat we wisten). Maar om daar langs te rijden is niet fijn, met de nog steeds harde wind en hoog opspattend water.
Gelukkig is het grootste gedeelte 3-baans, dat is beter dan 4 jaar geleden. En hoe zuidelijker we komen hoe rustiger het wordt.
Onder Bordeaux rijden we de A63, en de Tom meld onaangedaan dat deze weg 190 km. lang is. Dus geen rotonde of wat dan ook, we rijden deze afstand alleen gehinderd door af en toe een tolpoortje waar we moeten betalen.
Achteraf bedenk ik dat een tolpas die je tegenwoordig hebt wel handig geweest zou zijn.
Niet omdat het druk is, maar omdat ik net niet bij de gleuf van de kaartjes kan omdat de caravan van de kant moet blijven. Dus een paar keer hetzelfde ritueel: In z’n vrij, op de handrem, gordel los en raam open. Ook de deur een stukje open zodat ik met mijn voet buitenboord kan en dan door het raam het spul kan bedienen.
Ik zie dat je ook bij de vrachtwagens erdoor kan met een pas en dan dus geen laaghangende “franje” hebt.
Toch es uitvogelen, misschien is het iets voor de terugreis. Hoewel we meestal terug niet veel tol rijden.
Wanneer we de grens passeren en Spanje binnenrijden is het droog. En dat blijft het!
Het is wel flink bewolkt en ook is er nog aardig wat wind, maar droog!!! Heerlijk, dat rijdt al weer een stuk beter.
Om 15 uur rijden we camping Etxarrit op. Via het dorp met dezelfde naam en veel hoge drempels. We rijden het dal in, dus morgen moeten we én stijgen én steeds voor elke drempel stoppen om er met een slakkengangetje overheen te rijden en dan weer gas geven om tegen de helling op te kunnen naar de volgende drempel!
Ik kijk er nu al naar uit!
We staan al snel op een net plekje en gaan verplicht een stukje lopen. Een dik half uur flink doorstappen en dan zijn we weer terug. We betalen de campingbaas zodat we morgen weg kunnen wanneer we willen.
Naar Salamanca, rond de 400 km. en 5 uur rijden zonder de stops te tellen.
Waarschijnlijk is dit de laatste lange route. Het hoeft voor ons ook niet zo ver, maar nu zijn we dan morgen op de plaats van bestemming voor een dag of vijf.