Woensdag 21 jan.

De lucht is strakblauw, we gaan de bergen in bij Monchique.
Om 10 uur rijden we en het is 9°. Maar in het zonnetje wordt het al snel 14°.
We nemen uiteraard de binnenwegen en drinken koffie in Algoz. De bardame weet niet wat een americano is, dus niet toeristisch. Dan maar 2 grote koffie’s.
Ze komt naar buiten om te vragen of het grande of double moet zijn? Spreken we Frans?
Dus converseren we in Portugal in het Frans! Wat is het verschil van de koffie? De double is sterker. Nee, doe maar de grande.
Nou, ook van de grande vliegen je haren de lucht in (bij mij dan). Maar als je er eenmaal aan gewend bent, is het een lekker bakkie.
We rekenen € 1,20 af. Tja, niet toeristisch. Leuk.
Nog een plaatje schieten van een tuin met sinaasappels, citroenen én mandarijnen. (De foto wil niet uploaden in het verslag.)
En weer verder met ons brikkie.
In de verte pakken donkere wolken zich samen. De bergen, daar kan het altijd spoken.
Er vallen wat spetters, en dan wordt het weer droog. Zo gaat het een poosje op en af.
We zien een enorme wolk vogels, en even later zien we dat het ooievaars zijn. Dan zien we ook een paar nesten met een paartje erop.
Inmiddels is de temperatuur weer gezakt tot 9°. We drinken nog maar es koffie bij een gebouw met allemaal Portugees aardewerk enz. Ik moet me verschrikkelijk inhouden, leuke opengewerkte bordjes, pannenlapjes etc. Het is koud, dus gauw weer in de auto.
Bij Monchique gaan we nog een stukje naar het Noorden, een bochtige weg met mooie vergezichten. Als we helemaal niet meer weten waar we zitten zetten we Truus erop.
O dáár, we dachten dat we al veel verder waren. Inmiddels schijnt de zon ook weer volop.

Om 13 uur gaan we eten bij een wegrestaurantje. O crusamento. (Het kruispunt). Het zit vol met werkmannen en de 2 obers kijken niet op of om. Dus gaan we maar ergens zitten en wachten af. Als er bij de buurman iets geserveerd wordt verwacht je in elk geval een “goeiedag” maar nee hoor, nix.
Ik geef ze 10 minuten en anders stappen we op. Het is hartstikke koud, iedereen heeft z’n jas aan, ook de obers hebben een jack aan! Maar dan komt er toch iemand naar ons toe met een schaaltje olijven en wat brood. We doen het menu van de dag. Kip? Prima. Drinken? Doe maar witte wijn.

We krijgen een bord met stukjes kip. Ik denk dat wij het kipkluifjes zouden noemen. Met slappe patatjes en een halve liter wijn. En een bakje sla met ui en tomaat.
De kip is lekker gekruid, de mannen zitten allemaal met elkaar te kletsen, lekker sfeertje.
Toe nemen we een kleine koffie.
We rekenen € 14,- af!! Zo kun je dat nog wel es doen. Dit is het leuke van in het binnenland eten, je gewoon laten verrassen wat je voorgezet krijgt.
Buiten staat een enorme vrachtwagen geladen met stukken bast van de kurk eiken.

Tegen 15 uur zijn we weer thuis. Zullen we meteen nog even naar ons strandje lopen en dan linksaf? Met de wandelschoenen aan? Dan bewegen we weer even.
Zo gezegd zo gedaan. Als we alles aan hebben trekt de lucht dicht en gaat het regenen!
Na 10 minuten is het weer droog en gaan we erop uit.
Ik vind het een eng stuk. Wel mooi, vlak langs de nogal wilde zee die hoog opspat tegen de rotskust. Als je hier valt breek je gegarandeerd je rug.
Af en toe moeten we klauteren en je vasthouden aan een tak of rots. Maar als we dan het volgende strandje bereiken ben ik toch tevreden. Maar... ik doe het geen 2e keer!
We lopen over de weg terug, en verder maken we het weer gezellig met de open haard.