Naar Rijeka.
Door: Marianne.
Blijf op de hoogte en volg M.L
26 Mei 2014 | Kroatië, Medveja
Het heeft wat geregend vannacht maar dat was niet de moeite. Licht bewolkt, prima weer om Rijeka te bezoeken.
Eerst naar de Konzum, die heeft geen groente en fruit. Dan naar de kleine toeristeninfo. Daar horen we dat er een toeristenbus rijdt in Rijeka. Dat is mooi. Hij gaat vanuit Opatija, een kwartiertje rijden van de camping.
In Opatija kun je eigenlijk alleen parkeren in de parkeergarage. Heel rustig, er staan niet veel auto’s. We lopen langs de toeristeninfo en vragen naar de bus. Zij weten het niet, vraag maar op het busstation….Dus lopen we naar het busstation. O jee, een bar met lekkere taarten. Eerst koffie met wat lekkers.
Bij het busstation zien we alleen een benzinepomp. De medewerker laat ons zien waar we ons aan de overkant kunnen melden.
De medewerkster van het busstation vertelt dat de toeristenbus pas in juni gaat rijden. Maar…we kunnen ook een dagkaart nemen. Dat doen we en we wachten geduldig zo’n 20 minuten op bus 32.
Wanneer die komt, een lange gelede bus, zit ie al vol. Dan moeten er nog veel mensen bij, en we moeten staan. Smoorheet, geen airco. Volgende halte, nóg es zo’n groep. De chauffeur roept niet dat de mensen moeten doorlopen dus het propt zich allemaal in de eerste helft. En de weg is zó bochtig.. Fijn als je dan moet staan. Daarna is het een drama om de stad in te komen. Wát een auto’s, en alles krioelt door elkaar, ondanks verkeerslichten.
Rijeka is een belangrijke havenstad, centrum van scheepsbouw en industrie én een vervoersknooppunt. Nou, dat laatste merken we!
In totaal doen we er een uur over om bij het busstation in Rijeka te komen.
We zijn helemaal gaar.
Het is nu 12.30 uur dus we gaan eerst op zoek om iets te eten. Daarna moeten we bus 2 hebben om naar boven naar Trsat te gaan. Daar staat een kerk die we moeten zien volgens de toeristeninfo.
We lopen over de Riva, één van de 2 brede avenues van de stad. Gróte oude gebouwen, de stad staat er vol mee. Maar ook heel veel vergane glorie, zoals we bij ons in de buurt ook zien. Je moet er wel een pension of zo van maken anders kun je zo’n huis nooit onderhouden.
We zien aan de kade een boot liggen die als restaurant is ingericht. Het is best warm in onze lange broek, dus lekker buiten eten. Af en toe is er zon.
We kiezen visfilet met spinazie en aardappelen. Spinazie krijg je hier altijd bij vis, maar heel verschillend klaargemaakt. Soms met knoflook en aardappel erdoorheen, lekker. Vandaag gewoon apart, spinazie en aardappels. De vis is lekker met een krokant korstje maar er zitten behoorlijk wat graten in.
Dat zeg ik dan ook, en we krijgen een drankje van het huis. En duizendmaal excuses.
Doe maar koffie. 2 kleine slokjes en dan is het op.
Wat dat betreft is het personeel overal hoffelijk en vriendelijk.
We lopen over de Korzo, de andere brede avenue en het hart van de stad, richting bushalte. Hé, daar is de Mac, we eten onderweg een Sundaye caramel ijsje. Jammie.
Bij de bushalte staat weer een horde te wachten. Nou ja, er komen meerdere buslijnen. We wachten weer zo’n 20 minuten minstens en dan zitten we wéér in zo’n vol ding. Daarom zien we ook weinig van het uitzicht en de route. We rijden naar boven, bochten en kriskras en wanneer we op een pleintje komen vraag ik de chauffeur of dit het is. Jaja, we moeten eruit.
Even naar beneden lopen en daar zijn de kerk en Franciscanerklooster.
Ervóór staat een beeld van paus Johannes.
Onze-Lieve-Vrouwe van Trsat is gebouwd in 1453. Op de plaats van een 12de-eeuwse kerk. Ooit is er iets naar Italië overgebracht en ter compensatie kreeg de bevolking toen in 1376 een geschilderde Madonna met kind dat er nog steeds is.
Buiten is een soort tuin waar allemaal beelden van de kruisgang staan. Het is heel rustig weer en fijn om daar te lopen en de beelden te bekijken. Er is een uitzichtpunt over Rijeka.
Het is warm geworden en we gaan iets drinken bij één van de tig terrasjes. En nu moeten we maar weer op de bus wachten. Nergens staat een tijd aangegeven, dat is wel balen. Dus wachten we weer 20 minuten. Maar dan is de bus ook niet meer zo vol.
Beneden aangekomen gaan we eerst naar een juwelier (jawel) want ik heb gelezen over een symbool van Rijeka dat je alleen híer kunt kopen. Het is een hoofdje van een Moor. Oorbellen, broche of hanger.
Het verhaal erachter is dat het een replica is van de Venetianen, die dit hadden om hun betrokkenheid met de Oriënt te verbeelden.
Yes, we vinden oorbellen. De zilveren zijn al duur genoeg, dus wat de gouden kosten vragen we maar niet haha.
Hierna naar de bus, die al na 10 minuten arriveert. Leeg, dus zomaar een zitplaats. En we doen er nu een half uur over!!
Wanneer we de parkeergarage uitrijden zien we een grote kerk met groene koepel. Daar moeten we nog maar es gaan kijken.
Terug bij de caravan zijn we moe maar voldaan.
Eerst naar de Konzum, die heeft geen groente en fruit. Dan naar de kleine toeristeninfo. Daar horen we dat er een toeristenbus rijdt in Rijeka. Dat is mooi. Hij gaat vanuit Opatija, een kwartiertje rijden van de camping.
In Opatija kun je eigenlijk alleen parkeren in de parkeergarage. Heel rustig, er staan niet veel auto’s. We lopen langs de toeristeninfo en vragen naar de bus. Zij weten het niet, vraag maar op het busstation….Dus lopen we naar het busstation. O jee, een bar met lekkere taarten. Eerst koffie met wat lekkers.
Bij het busstation zien we alleen een benzinepomp. De medewerker laat ons zien waar we ons aan de overkant kunnen melden.
De medewerkster van het busstation vertelt dat de toeristenbus pas in juni gaat rijden. Maar…we kunnen ook een dagkaart nemen. Dat doen we en we wachten geduldig zo’n 20 minuten op bus 32.
Wanneer die komt, een lange gelede bus, zit ie al vol. Dan moeten er nog veel mensen bij, en we moeten staan. Smoorheet, geen airco. Volgende halte, nóg es zo’n groep. De chauffeur roept niet dat de mensen moeten doorlopen dus het propt zich allemaal in de eerste helft. En de weg is zó bochtig.. Fijn als je dan moet staan. Daarna is het een drama om de stad in te komen. Wát een auto’s, en alles krioelt door elkaar, ondanks verkeerslichten.
Rijeka is een belangrijke havenstad, centrum van scheepsbouw en industrie én een vervoersknooppunt. Nou, dat laatste merken we!
In totaal doen we er een uur over om bij het busstation in Rijeka te komen.
We zijn helemaal gaar.
Het is nu 12.30 uur dus we gaan eerst op zoek om iets te eten. Daarna moeten we bus 2 hebben om naar boven naar Trsat te gaan. Daar staat een kerk die we moeten zien volgens de toeristeninfo.
We lopen over de Riva, één van de 2 brede avenues van de stad. Gróte oude gebouwen, de stad staat er vol mee. Maar ook heel veel vergane glorie, zoals we bij ons in de buurt ook zien. Je moet er wel een pension of zo van maken anders kun je zo’n huis nooit onderhouden.
We zien aan de kade een boot liggen die als restaurant is ingericht. Het is best warm in onze lange broek, dus lekker buiten eten. Af en toe is er zon.
We kiezen visfilet met spinazie en aardappelen. Spinazie krijg je hier altijd bij vis, maar heel verschillend klaargemaakt. Soms met knoflook en aardappel erdoorheen, lekker. Vandaag gewoon apart, spinazie en aardappels. De vis is lekker met een krokant korstje maar er zitten behoorlijk wat graten in.
Dat zeg ik dan ook, en we krijgen een drankje van het huis. En duizendmaal excuses.
Doe maar koffie. 2 kleine slokjes en dan is het op.
Wat dat betreft is het personeel overal hoffelijk en vriendelijk.
We lopen over de Korzo, de andere brede avenue en het hart van de stad, richting bushalte. Hé, daar is de Mac, we eten onderweg een Sundaye caramel ijsje. Jammie.
Bij de bushalte staat weer een horde te wachten. Nou ja, er komen meerdere buslijnen. We wachten weer zo’n 20 minuten minstens en dan zitten we wéér in zo’n vol ding. Daarom zien we ook weinig van het uitzicht en de route. We rijden naar boven, bochten en kriskras en wanneer we op een pleintje komen vraag ik de chauffeur of dit het is. Jaja, we moeten eruit.
Even naar beneden lopen en daar zijn de kerk en Franciscanerklooster.
Ervóór staat een beeld van paus Johannes.
Onze-Lieve-Vrouwe van Trsat is gebouwd in 1453. Op de plaats van een 12de-eeuwse kerk. Ooit is er iets naar Italië overgebracht en ter compensatie kreeg de bevolking toen in 1376 een geschilderde Madonna met kind dat er nog steeds is.
Buiten is een soort tuin waar allemaal beelden van de kruisgang staan. Het is heel rustig weer en fijn om daar te lopen en de beelden te bekijken. Er is een uitzichtpunt over Rijeka.
Het is warm geworden en we gaan iets drinken bij één van de tig terrasjes. En nu moeten we maar weer op de bus wachten. Nergens staat een tijd aangegeven, dat is wel balen. Dus wachten we weer 20 minuten. Maar dan is de bus ook niet meer zo vol.
Beneden aangekomen gaan we eerst naar een juwelier (jawel) want ik heb gelezen over een symbool van Rijeka dat je alleen híer kunt kopen. Het is een hoofdje van een Moor. Oorbellen, broche of hanger.
Het verhaal erachter is dat het een replica is van de Venetianen, die dit hadden om hun betrokkenheid met de Oriënt te verbeelden.
Yes, we vinden oorbellen. De zilveren zijn al duur genoeg, dus wat de gouden kosten vragen we maar niet haha.
Hierna naar de bus, die al na 10 minuten arriveert. Leeg, dus zomaar een zitplaats. En we doen er nu een half uur over!!
Wanneer we de parkeergarage uitrijden zien we een grote kerk met groene koepel. Daar moeten we nog maar es gaan kijken.
Terug bij de caravan zijn we moe maar voldaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
