Vrijdag 10 januari

Wanneer we wakker worden ziet het er weer wat bewolkter uit dan gisteren. De zon is eigenlijk helemaal niet te zien. Mooi om een dagtrip te maken. We gaan noordwaarts naar El Chorro, een rotskloof waar je kunt wandelen.
De weg voert langs bergen en dalen, door dorpjes en langs valleien waar je je afvraagt waarom mensen daar gaan wonen. Hebben ze allemaal een waterbron zoals onze huisjes?
Het is een heel mooie tocht, we drinken een koffie in de buurt van Alora bij een buitenbar. Het is koud, en ik ben blij als we weer verder gaan. Als we tenslotte over de dam bij het stuwmeer rijden missen we de afslag naar de kloof (later horen we dat die ook heel slecht aangegeven staat) en rijden verder richting Anteguera. Het heet hier Desfiladero de los Gaitanes en het is inderdaad een berg engte. Maar gelukkig niet eng, al zitten we soms behoorlijk hoog. We pauzeren voor een sanitaire stop en koffie in Valle de Abdalajís. Door héél nauwe straatjes (dat vind ik dan wél eng) komen we op de doorgaande weg en daar zit een bar. Ik vraag naar tapas (het is 12 uur en een hapje gaat er wel in) en de barman noemt van alles op. Ik vraag of we ook een bord met van alles een klein beetje kunnen krijgen. En ja hoor, dat kan. Vol verwachting klopt ons hart en dan komt de kokkin met een bord en een mandje met stukjes brood. Op het bord liggen gefrituurde sardientjes, inktvis (lekker knapperig!), stukjes chorizo, 2 dunne plakjes varkensvlees (lekker gekruid) en 2 stokjes met een paar stukjes varkensvlees. Alles gewoon lekker. Wat een feest om dat met mijn gebrekkige Spaans duidelijk te kunnen maken…Hierna arriveren we in Anteguera.Een oude stad met oa. een groot kasteel en een mooie kerk (van buiten gezien). Maar zowel voor de kerk als het kasteel moeten we betalen (€ 3 en € 6 pp. ) en daar hebben we geen zin in. We lopen een stuk door de stad en rijden dan verder naar El Torcal. Een natuurpark dat er waanzinnig uitziet. Hoge gestapelde stenen en grijze steenmassa’s. We hebben gelezen dat je er kunt wandelen, en dat willen we. Het park ligt op 1200 meter hoogte en het wordt nevelig. De zon hebben we eigenlijk nog helemaal niet gezien vandaag.
Eerst gaan we naar het bezoekerscentrum. Daar zit een Nederlander achter de balie die sinds 7 jaar in Anteguera woont omdat zijn vrouw het altijd zo koud had! Dus Freek…Maar ik zou hier voor geen prijs willen wonen, ondanks alle mooie uitzichten en lekkere tapas. We kijken eerst een korte film over het park en kopen in de winkel een foldertje over de (paaltjes)wandeling. Hierin staan oa. wat namen van rotsformaties die we tegen zullen komen. De draak, het vogeltje etc. De wandeling zal zo’n 3 kwartier duren, dat is mooi.
Het is goed te doen maar het is best een geklauter over allerlei rotsjes en stenen. Ook wel avontuurlijk en als je stilstaat is het echt doodstil. Fantastisch. Af en toe zijn we blij dat we een paaltje zien omdat het niet altijd even duidelijk is waar we moeten lopen. En het wordt steeds mistiger zodat we blij zijn in het begin foto’s gemaakt te hebben.
En na 3 kwartier komen we inderdaad weer bij het bezoekerscentrum. Nu lusten we wel een maaltje, het is 15 uur. In het cafetaria komt de Nederlander naar ons toe en adviseert ons. We nemen een salade en een bord met hapjes. Van allebei voor 1 persoon en dat gaat prima. We eten ons buikje rond en als we dan in de winkel nog een rotsstapeltje scoren voor in de glazen kast, kan onze dag niet meer stuk.
We rijden via een andere weg terug, het is 7 ° en nevelig. Maar hoe lager we komen hoe meer de temperatuur stijgt. Uiteindelijk zitten we toch op 14°. Maar de hele dag geen zon. Wel weer een mooie route door de bergen, genieten hoor, zo’n andere omgeving dan we gewend zijn.
Om kwar voor 6 zijn we dan weer thuis, het was een echte dagtocht.