Naar de Samograd grot.

We worden wakker met gespetter. Ja hoor, weer een klein beetje regen. En een grijze lucht. We gaan nog niet naar de meren. Eerst boodschappen doen en vanmiddag naar het grottenpark Grabovaca in Perusic. Daar zijn 7 grotten waarvan de grot Samograd voor publiek toegankelijk is. Het is een klein uur rijden, dus dat is mooi. We vertrekken met 13° en het is een mooie rit door de bergen. Het gebergte is hier met bomen bedekt, dus geen kale rotsen. Een groene tocht over heel rustige binnenwegen. Het laatste stukje gaat over een héél smal weggetje zodat wij bedenken dat het wel één-richting verkeer zal zijn, want wat als je een tractor tegenkomt…
Bij het park kopen we de tickets en de gids komt over 5 minuten. Het is een jonge vrouw die geografie gestudeerd heeft en daarna nog een paar jaar studie heeft gedaan over dit park. Ze spreekt Engels. Het is een hele klim van 600 meter naar de grot, maar wanneer we er zijn dalen we gelijk een steile trap af naar de ingang. En dan gaat het naar beneden. Vandaag zijn we de eerste gasten en het is nu 15 uur. Een privé gids dus. En we treffen het want door de vele regen van de afgelopen dagen is het nat en blubberig in de grot, en dat is een bijzonderheid. Leuk zeg voor ons, zo’n bijzonderheid haha. Het is inderdaad flink uitkijken op de trappen naar boven en beneden, maar er is overal een stevige leuning, en die heb je ook wel nodig. De gids maant ook steeds tot voorzichtigheid, je wilt je niet afvragen wat er gebeurt als je hier valt! Je hoort het overal druppelen om je heen en af en toe valt er een druppel op je kop of in je nek. Er liggen hier en daar plassen helder water, dat is met een dag of twee weer weggezakt in de bodem. Het is een enorme grot, met af en toe een zij-opening voor de echte klimmers. De afmetingen zijn werkelijk die van een kathedraal. Daar zit dan weer een ander stuk grot achter. De gids wijst ons op allerlei dingen, stalagtieten- en mieten, en verschillende soorten gesteente. Op een vlak stukje zijn menselijke botten gevonden uit de 12 eeuw voor Christus. De grot is één jaar open geweest in 1898 en daarna 100 jaar gesloten. Dit park bestaat nu 4 jaar en is zelfvoorzienend. Langzamerhand komen er steeds meer toeristen, nu 4000 per jaar. Er is geen geld om reclame te maken, de inkomsten gaan naar onderhoud en salaris. Met een toegangsprijs van nog geen € 7,- pp. hebben we een uur met de gids gelopen. We kunnen dan ook nog op onszelf veel langer lopen en de andere grotten bekijken (maar er niet in) maar na dit klim-en klauteravontuur vinden we het wel weer mooi geweest. Het voelt warm aan na de temperatuur in de grot tussen de 5° en 8°. De auto staat in de zon en geeft 25°! We drinken wat en gaan dan terug. En ja hoor…géén één-richting verkeer. We komen een auto tegen die niet kan uitwijken. Dus dan wij maar de berm in. Met héél voorzichtig manoeuvreren kunnen we langs elkaar. De temperatuur zakt al snel naar 16° en wanneer we om 17.30 op de camping zijn is het gewoon weer 13°. We hebben een verrassend uitje gemaakt.
Volgens de gids is het morgen zonnig weer en daarna weer regen. Dus morgen naar de meren. Als het weer zo blijft vragen we ons af of we wel naar Istrië gaan, of richting huis. Want alles wat we wilden hebben we gezien, en als het geen strandweer is hoef je niet naar Istrië. Steden hebben we ook al genoeg gezien voor nu.